تجربیات شاعرانه در تعلیمات عارفانه

آثار ماندگار عرفانی چه در حوزه شعر و چه در نثر اغلب با استفاده از هنرهای بیانی و زبانی و به شیوه ادبیات شکل گرفته است. اشعار و امثال و گفتار و کلمات قصار و تمثیلات و تلمیحات و تعبیرات بسیار جذاب و زیبا و حکایت های بسیار کوتاه و پر معنا از ویژگی های مشترک ادبیات و عرفان است. صرف نظر از تفاوت در نوع نگرش و سویه نگاه به پدیده ها در ادبیات و عرفان، اساس کنش ها و روش ها در هر دو غالبا همسان است و بنیاد بسیاری از متون مهم ادبی و عرفانی را عنصر عاطفه و اندیشه و تخیل تشکیل می دهد. در حوزه زبان نیز بین عرفان و ادبیات تقریبا اشتراک نظر وجود دارد. جلوه های موسیقایی و بن مایه های بلاغی به طور تما م عیار و بسیار طبیعی در آثار منثور عرفانی نیز به کار گرفته شده است. تعریف دکتر شفیعی کدکنی از عرفان، به عنوان نوعی نگرش هنری به دین ناشی از این واقعیت ها است.