بررسی همبستگی عملکرد انگیزشی سرپرستاران با سلامت روان پرستاران

مطالعات نشان می دهند درصدهای متفاوتی از پرستاران به انواع اختلالات و مشکلات روان شناختی مبتلا می باشند. ارتقاء سلامت روان مستلزم شناخت عوامل مرتبط با آن به منظور ترویج عوامل موثر و رفع فاکتورهای سوء است. هدف از مطالعه حاضر، تعیین ارتباط عملکرد انگیزشی سرپرستاران و سلامت روان پرستاران بیمارستان های آموزشی قم می باشد.
این مطالعه توصیفی از نوع همبستگی است. 257 نفر از پرستاران سه بیمارستان آموزشی قم به روش نمونه گیری در دسترس در سال 1392 مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری داده ها پرسش نامه محقق ساخته ارزشیابی نحوه عملکرد انگیزشی سرپرستاران و پرسش نامه استاندارد 28 سئوالی سلامت عمومی (GHQ-28) با روش نمره گذاری لیکرت و نمره برش 23 بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) تحت نرم افزار SPSS v.16 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
نتایج نشان داد 1/45 درصد پرستاران دارای سلامت روان و 9/54 درصد در معرض اختلالات روان بوده اند. میانگین نمرات پرستاران در مقیاس اختلال در عملکرد اجتماعی نسبت به دیگر موارد بالاتر بود. نحوه عملکرد انگیزشی سرپرستاران از دیدگاه پرستاران در 7/37 درصد موارد خوب و در 5/19 درصد موارد ضعیف ارزشیابی شد. همچنین نتایج نشان داد بین اختلالات روانی پرستاران و تمامی زیر مقیاس ها با نحوه عملکرد انگیزشی سرپرستاران رابطه معکوس ولی غیرمعنی دار وجود دارد (05/0 < P).
نقش انگیزشی سرپرستاران در ارتقاء سلامت روان پرستاران موثر است ولی کافی نیست. حمایت بیشتر مدیران بیمارستان ها و سیستم های بهداشت و درمان کشور جهت برنامه ریزی اصولی با هدف پیشگیری، معاینات دوره ای و درمان اختلالات روانی پرستاران لازم و ضروری به نظر می رسد.