جدا سازی ذرات سبوس گندم و بررسی ارزش تغذیه ای آنها با استفاده از روش تولید گاز

این آزمایش به منظور تعیین ترکیب شیمیایی و فراسنجه های تجزیه پذیری سبوس گندم در کارخانه های مختلف موجود در شهرهای بیرجند و ایرانشهر واقع در استان های خراسان جنوبی و سیستان و بلوچستان انجام شد. برای این منظور هر ماه از 4 کارخانه تولید آرد این شهرها نمونه گیری انجام شد. کل مدت نمونه گیری شش ماه بود. نمونه های سبوس جمع آوری شده بر اساس اندازه ذرات جداسازی شده و مورد آنالیز شیمیایی قرار گرفتند. فراسنجه های اندازه گیری شده شامل پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و درصد وزن نمونه های جدا شده بر اساس اندازه ذرات بود. فراسنجه های تجزیه پذیری نمونه های سبوس با استفاده از روش تولید گاز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد بین کارخانه ها از لحاظ پروتئین خام، الیاف نامحلول در شوینده خنثی و درصد وزنی تفاوت معنی داری وجود نداشت و تنها میزان الیاف نامحلول در شوینده خنثی در کارخانه دو در ماه های مختلف معنی دار شد. بیشترین مقدار NDF مربوط به اندازه ذرات بزرگتر از 18/1 میلی متر بود و کمترین مقدار مربوط به اندازه ذرات کوچکتر از 25/0 میلی متر بود. بیشترین میانگین درصد وزنی مربوط به اندازه ذرات بین 18/1-5/0 میلی متر بود. تفاوت معنی داری بین تیمارهای مختلف از لحاظ تولید گاز در 24 ساعت وجود داشت. بالاترین میزان تولید گاز بعد از 24 ساعت انکوباسیون مربوط به ذرات کوچکتر از 25/0 میلی متر و کمترین آن مربوط به ذرات بزرگتر از 18/1 میلی متر بود. بیشترین میانگین گاز تولیدی در همه کارخانه ها مربوط به اندازه ذرات کوچکتر از 25/0میلی متر بود. در تمام کارخانه ها با کاهش اندازه ذرات، پتانسیل تولید گاز افزایش یافت. نتیجه گرفته شد که همیشه اندازه ذرات سبوس نمی تواند معیار درستی برای قضاوت در رابطه با ارزش غذایی آن باشد.