بررسی اثرات بافتی داروی سیتالوپرام بر روی کلیه جنین موش صحرایی

سیتالوپرام یک داروی ضد افسردگی است که برای درمان افسردگی در دوران بارداری و شیردهی تجویز می شود. این دارو در کبد متابولیزه شده و توسط کلیه ها از بدن دفع می شود. مطالعات نشان داده اند که سیتالوپرام و متابولیت های آن ازجفت عبور کرده و در خون بند ناف قابل ردیابی هستند. در این مطالعه اثرات داروی سیتالوپرام بر روی بافت کلیه جنین های موش صحرایی نژاد ویستار که در دوران جنینی در معرض این دارو بوده اند در دو دوز mg/kg/day10 و 20 بررسی گردید. جنین ها در روز 18 بارداری خارج شده و کلیه آنها از نظر مورفولوژیکی و هیستولوژیکی با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین ائوزین مورد ارزیابی قرار گرفت. بررسی های آماری نشان داد که هیچ تفاوت معنی داری در وزن کلیه جنین های کنترل و تیمار در هیچ یک از دو دوز وجود ندارد. بررسی های هیستولوژیکی نیز هیچگونه تغییری در بافت کلیه را نشان نداد. ساختار و تعداد گلومرول و مجاری جمع کننده ادراری در جنین ها در اثر مصرف سیتالوپرام توسط موش های باردار تغییر نکرده و شبیه گروه کنترل بود. بنابراین بر اساس نتایج تحقیق حاضر تجویز داروی سیتالوپرام در دوران بارداری اثر معنی داری بر روی کلیه ی جنین های مادران دریافت کننده دارو ندارد.