ارزیابی شدت بیابا نزایی با استفاده از مدل ICD در جنوب غربی شهرستان هیرمند

بیابان زایی پدیده ایست که در مناطق خشک، نیمه خشک و خشک نیمه مرطوب رخ می دهد و سبب کاهش پتانسیل اراضی می گردد. دشت سیستان به طور عمده تحت تاثیر پدیده بیابان زایی می باشد. به گونه ای که هیچ بخشی از اراضی، منابع اقتصادی و تاسیسات اجتماعی از نظر توسعه بیابان زایی در امان نیستند. در مطالعه حاضر وضعیت بیابان زایی جنوب غربی شهرستان هیرمند براساس روش ICD مورد بررسی قرار گرفت. به منظور دسترسی به این هدف با تلفیق اطلاعات نقشه های ژئومرفولوژی، جوامع گیاهی و تصاویر ماهواره ای نقشه واحدهای کاری تهیه گردید و به عنوان نقشه پایه برای ارزش دهی به عوامل و شاخصها مورد استفاده قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد که در این منطقه وضعیت فعلی بیابان زایی در اغلب واحدهای کاری در کلاسهای متوسط، زیاد و خیلی زیاد قرار دارند که به ترتیب 3/58، 15 و 7/26 درصد از مساحت 6418 هکتاری منطقه مطالعاتی را دربر می گیرند.