نقش گیرنده های موسکارینی و NMDA ناحیه تگمنتوم شکمی در به یاد آوری حافظه اجتنابی مهاری

مطالعات رفتاری نشان می دهد که برهمکنش بین سیستم کولینرژیک و گلوتاماترژیک وجود دارد. در این مطالعه اثر تزریق پیش از آزمونآنتاگونیست غیر انتخابی گیرنده های موسکارینی، اسکوپولامین، داروهای گلوتاماترژیک و برهمکنش آنها در زمینه حافظه اجتنابی مهاری مورد بررسی قرار گرفته است.موش های صحرایی با تزریق درون صفاقی کتامین هیدروکلراید بعلاوه زایلزین بی هوش شدند و سپس با استفاده از دستگاه استریوتاکسی دو کانول در ناحیه تگمنتوم شکمی قرار داده شد. روش اجتنابی مهاری مدل Step-throughبرای سنجش حافظه در موش های صحرایی نر استفاده شد. داروها پنج دقیقه قبل از آزمون تزریق شدند و تاخیر در ورود به خانه سیاه با استفاده از کرنومتر به عنوان معیار حافظه اجتنابی مهاری سنجیده شد. نتایج نشان می دهد که تزریق اسکوپولامین (μg/rat4، 3) و MK801، آنتاگونیست گیرنده NMDA (μg/rat2، 1) 5 دقیقه قبل از آزمون، باعث تخریب به یادآوری حافظه می شود. بعلاوه بکار بردن مقادیر غیر موثر MK801(μg/rat5/0) و اسکوپولامین (μg/rat2، 1) همراه با هم، حافظه اجتنابی مهاری را کاهش می دهد. اگرچه تزریق قبل از آزمون NMDA (μg/rat01/0، 001/0) به ناحیه تگمنتوم شکمی به تنهایی اثری بر روی حافظه نداشت، اما بکار بردن همزمان آن با مقدار موثر اسکوپولامین اثر تخریبی اسکوپولامین بر روی حافظه را مهار می نماید. این یافته ها شاید نشان دهنده این مطلب باشد که گیرنده های موسکارینی استیل کولین و گیرنده های NMDAناحیه تگمنتوم شکمی از طریق اثر بر روی نورون های دوپامینرژیکی منشاء گرفته از این ناحیه به یاد آوری حافظه اجتنابی مهاری را اثر می گذارند