ریشه های عدم توسعه یافتگی و بحران برق در ایران

چه دوست داشته باشیم چه نداشته باشیم بحران برق در کشور ما شروع شده و همان مشکلی که اقتصاددانان و مدیران ارشد صنعتی ظرف چند سال گذشته هشدار می دادند، سرانجام صورت عملی به خود گرفته است. قطع برق زیان های غیرقابل جبرانی به تمام بخش های اقتصادی کشور وارد می کند. این در حالی است که طبق گزارش منابع داخلی و آمارهای بانک جهانی، ایران تا سال 1386 بزرگ ترین تولیدکننده برق در خاورمیانه بوده است. همواره تولید و عرضه برق دارای بحران ها و مشکلاتی بوده است و گاهی نیز تبعات آن با خاموشی نمایان شده است. اما حال با شدت یافتن بحران ها و تحریم های اقتصادی بر ایران و کاهش تعداد عرضه کنندگان نیروگاه ها، این بار خریداران هستند که ملزم به گردن نهادن به خواسته های عرضه کنندگان و فروشندگان نیروگاه ها هستند، لذا بحران برق بسیار عمیق و ریشه دار است و نمی توان تصور کرد که با تمهیدات دولت اعم از صرفه جویی، افزایش تعرفه ها یا سرمایه گذاری بخش خصوصی و کاهش واردات کالا به تنهایی بتوان از این بحران جست. بلکه گذر از این بحران نیاز به مطالعات وسیع کارشناسی همراه با عزم ملی و همکاری کلیه سازمان ها و مردم دارد. هر گونه بی توجهی دولت به بحران پیش رو، پیامدهای اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جبران ناپذیری را در جامعه به همراه خواهد داشت.