تاثیر رویکرد زوج درمانی کوتاه مدت راه حل- محور بر سازگاری زناشویی در زنان شهر قم

سازگاری زناشویی یکی از گسترده ترین مفاهیم برای تعیین و نشان دادن میزان شادی و میزان پایداری رابطه زن و شوهر است. سازگاری زناشویی بر بسیاری از ابعاد زندگی فردی و اجتماعی انسان ها تاثیر می گذارد. هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر رویکرد راه حل-محور بر افزایش سازگاری زناشویی زنان شهر قم در سال 91-92صورت گرفته است.

این پژوهش نیمه تجربی است و در آن از پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل آن دسته از زوجین مراجعه کننده به مرکز مشاوره خانواده می باشد که به صورت خود معرف مراجعه کرده بودند. نمونه پژوهش شامل 60 نفر از زنانی است که داوطلب به شرکت در مطالعه بودند، به صورت نمونه در دسترس و تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش پرسش نامه دموگرافیک و پرسش نامه سازگاری زناشویی اسپاینر بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS نسخه 16با استفاده از روش های آمار توصیفی و تحلیلی (کوواریانس) استفاده شد.

نتایج نشان داد که آموزش گروهی براساس نظریه راه حل محور بر سازگاری زناشویی تاثیر معنی دار داشته است (05/0P<). همچنین در ابعاد رضایت، همبستگی نیز و ابراز محبت تاثیر معنی دار داشته است (05/0P<).

لذا با توجه به بالا رفتن نرخ طلاق و کاهش سازگاری و رضایت زناشویی در دو دهه گذشته در کشور، درمان راه حل – محور با کمک به زوجین برای توسعه راه حل های موثر و پیدا کردن موارد استثنا در زندگی می تواند سازگاری زناشویی را افزایش و از طلاق جلوگیری کرد.