مقایسه تاثیر محلول کلرهگزیدین 2% با پماد نیتروگلیسرین 2% در پیشگیری از فلبیت محل کاتتر

دستیابی به سیستم داخل عروقی برای تجویز مایعات، داروها، فرآورده های خونی و پایش وضعیت همودینامیک شایعترین اقدام تهاجمی در بیمارستان می باشد. این روش درمانی خالی از عیب نبوده و عوارض متعددی دارد که شایعترین آن فلبیت است. هدف از این مطالعه مقایسه تاثیر کاربرد محلول کلرهگزیدین 2 درصد و پماد نیتروگلیسرین 2 درصد در پیشگیری از فلبیت مرتبط با کاتتر ورید محیطی می باشد.
این مطالعه کارآزمایی تصادفی شاهد بر روی تعداد 100 بیمار بستری در بخش های قلب و سی سی یو، بیمارستان شهید یحیی نژاد بابل به روش نمونه گیری در دسترس که بطور تصادفی در دو گروه تخصیص یافتند (50 مورد در هر گروه) انجام شد. در یک گروه محل جای گذاری کاتتر با محلول کلرهگزیدین و در گروه دیگر با الکل و پماد نیتروگلیسرین پانسمان شد. سپس هر 12 ساعت تا 72 ساعت هر دو گروه از نظر وجود علائم فلبیت بررسی شدند. در گروه الکل و پماد نیتروگلیسرین 2% پس از ضد عفونی، قسمت دیستال کاتتر پماد نیتروگلیسرین 2 درصد به میزان 5/1 سانتیمتر گذاشته و پانسمان شد. هر 12 ساعت همزمان با بررسی ناحیه کاتتر پانسمان پماد نیتروگلیسرین تعویض شد (5N201304077494: IRCT).
ابتلا به فلبیت در گروه نیتروگلیسرین و گروه کلرهگزیدین 2 درصد طی 72 ساعت پس از کاتتر گذاری اختلاف معنی داری نداشت ولی در 48 ساعت از نظر بروز فلبیت این اختلاف معنی دار بود (014/0=p). طی 72 ساعت در گروه نیتروگلیسرین 22% مبتلا به فلبیت شدند که از نظر درجه فلبیت 18% (9 مورد) درجه 2 و 4% (2 مورد) فلبیت درجه 3 داشتند؛ در گروه کلرهگزیدین 32% دچار فلبیت شدند که از نظر درجه فلبیت 2% (1مورد) درجه یک، 14% (7 مورد) درجه 2، 16% (8 مورد) فلبیت درجه 3 داشتند.
بر اساس نتایج این پژوهش پیشنهاد می شود جهت کاهش فلبیت از مواد پیشگیری کننده فلبیت از جمله پماد نیتروگلیسرین و محلول کلرهگزیدین استفاده شود هر چند استعمال پماد نیتروگلیسرین 2% در پیشگیری از فلبیت موثرتر می باشد.