اثر بخشی و عوارض درمان نگهدارنده با داروی تالیدومید پس از پیوند سلول بنیادی در بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما

داروهای متعددی به عنوان درمان نگهدارنده پس از پیوند مورد بررسی قرار گرفته اند اما استفاده از درمانهای نگهدارنده جهت از بین بردن بقایای بیماری مورد تایید همگانی نمی باشد. لذا این مطالعه با هدف اثر بخشی و عوارض درمان نگهدارنده با داروی تالیدومید پس از پیوند سلول بنیادی در بیماران مبتلا به مالتیپل میلوما انجام شده است.
مطالعه بر چسب دار حاضر به صورت تصادفی بر روی 73 بیمار مبتلا به بیماری مولتیپل میلوما بعد از پیوند سلولهای بنیادی که دارای بهبودی مغز استخوان قابل قبول بودند انجام شد. 35 بیمار در گروه تالیدومید و 37 بیمار در گروه کنترل قرار گرفتند. در گروه مورد، تالیدومید با دوز 100 میلی گرم روزانه شروع شده در تمام بیماران جهت پروفیلاکسی از کوتریموکسازول و آسیکلوویر استفاده شد. میزان بقا و عوارض در دو گروه مورد مقایسه قرار گرفت.
میانه سنی در گروه تالیدومید 52 سال و در گروه کنترل 55 سال بود. 66% بیماران گروه مورد و 95% بیماران گروه کنترل درمان اولیه را تا پایان مطالعه ادامه دادند. میانه طول مصرف تالیدومید 2/13 ماه بود. میزان بقای بدون پیشرفت بیماری 2 ساله در گروه تالیدومید 10/0±4/63% و در گروه کنترل برابر 19/0±1/42% بود (91/0p=). میزان بقای کلی 2 ساله در گروه تالیدومید 09/0±1/82% و در گروه کنترل برابر 07/0±2/90% بود (22/0p=). در مجموع 40 درصد بیماران دچار عوارض مرتبط با مصرف تالیدومید شدند که شایعترین آنها نوروپاتی حسی و حرکتی و DVT بودند.
نتایج حاکی از مفید نبودن استفاده از تالیدومید بعد از پیوند سلولهای بنیادی می باشد. با توجه به عوارض تالیدومید بهتر است استفاده از این دارو تنها در بیماران با خطر بالا استفاده شود.