پپتید-1 شبه گلوکاگون (1-GLP) در تنطیم قند خون و درمان دیابت نوع دو: مرور سیستماتیک

پپتید شبیه به گلوکاگون-1 (GLP-1) از جمله اینکرتین هورمونهاست که پس از هضم غذا، از روده ترشح شده و سبب افزایش ترشح انسولین و تنظیم قند خون میشود. همچنین قادر به مهار مرگ سلولی و افزایش تکثیر سلولهای بتای پانکراس میباشد.هدف از مطالعه حاضر، مروری بر شواهد موجود در زمینه اثرات GLP-1 در ترشح انسولین، تنظیم قند خون و کاربرد آن در درمان دیابت نوع 2 میباشد.در این بررسی، مطالعات مورد- شاهدی، کوهورت و مشاهده ای و مروری درنظر گرفته شد و بررسی با استفاده از موتور جستجوی PubMed، بین سال های 1987 تا 2012 و نیز استفاده از کلید واژه های glucagon-like pepetide-1، GLP-1،، «type 2 diabetes»، «type II diabetes» NIDDMانجام گردید و در کل 25 مقاله مورد استفاده قرار گرفت. GLP1 به دو طریق مستقیم و غیرمستقیم بر افزایش میزان انسولین و کاهش قند خون اثر دارد. از یک سو از طریق گیرنده های موجود بر سلولهای پانکراس بطور مستقیم سبب افزایش بیان ژن انسولین و سنتز آن شده واز سوی دیگر، با اثر بر گیرنده های خود بر روی سلولهای β پانکراس و به طور غیرمستقیم از طریق سیستم عصب واگ و ورید پورتال کبدی باعث افزایش ترشح انسولین خواهد شد. تحقیقات نشان می دهد که در دیابت نوع II، ترشح GLP-1 دچار اختلال می شود، بنابراین افزایش و بهبود سطح GLP-1 خون می تواند سبب افزایش انسولین و تنظیم گلوکز خون شود. امروزه دو نوع از داروهای افزایش دهنده اثر GLP1 بصورت خوراکی و تزریق زیرجلدی مورد استفاده قرار میگیرد.