باورها و اعتقادات عامیانه تعلیمی پزشکی در لیلی و مجنون نظامی

نظامی به عنوان پدر داستان سرایی ادب فارسی از شاعران صاحب سبک و تاثیرگذار ادب فارسی در مسایل تعلیمی پزشکی است، علم پزشکی در هر دوره ای با آدمی همراه بوده است، به این معنی که چون درد و رنج با زندگی بشر توام است پس راه علاج و چاره ی آن نیز مورد توجه انسان می باشد. از روزی که انسان برای دفع درد و رنج، با ساده ترین وسایل به درمان خود پرداخته، تاکنون مقصد و مقصود یکی بوده است و فقط عامل یا عواملی مانند زمان، وجود خدمت گزاران بشر، اکتشاف ها و اختراع ها در پیشرفت آن دخالت داشته اند. در این مقاله تلاش بر آن است تاثیرپذیری نظامی از باورهای عامیانه تعلیمی پزشکی با بیان شواهد شعری و شرح و توضیح آنها با تکیه برمسایل تعلیمی و پندآموز به اختصار بیان شود.از قبیل: آیینه درد، بیماری در نتیچه عدم استقامت مزاج، لزوم پرهیز هنگام بیماری، رشته تب، آبله و نابینایی، تب خاله، بیماری ریش، صفرا، سگ گزیدگی، کرفس و کژدم زده و داروهای حیوانی و جلوگیری از خون ریزی، تریاق (پادزهر)، مروارید، یاقوت و دفع وبا، داروهای ترکیبی: حنوط، کهتاب، گلاب، معجون، مفرح،.... ذکر باورهای پزشکی و شناخت انواع بیماری ها و نحوه تشخیص و شیوه درمان و داروهایی که باعث بهبودی می گردد، بیانگر احاطه نظامی برمسایل پزشکی زمانش می باشد. به راستی می توان گفت نظامی شایسته دریافت لقب حکیم بوده است. زیرا او طبیبی ماهر است که با انواع بیماری ها و راه های درمان آن آشنا بوده و در جای جای لیلی و مجنون آنها را مطرح می کند.