مخالف خوانی تلمیح خضر در دیوان صائب

سنت ادبی برگرفته از رسوم، باورهای دینی، تاریخی، اسطوره ای و جغرافیایی است. اما گاه شاعری نوگرا پا به عرصه بدعت می نهد و فرایند سنت ادبی را رها کرده، با نگاهی تازه به خلق مضامینی نو می-پردازد. سبک هندی با ویژگی خاص خود به شاعران نوپرداز، جسارت سنت شکنی ادبی می دهد. یکی از صنایع پرکاربرد در غزل صائب، «تلمیح» است. او با نگاهی انتقادی در این گستره، سنت شکنی می کند. از مهم ترین دستمایه هایش برای سنت شکنی، پرداختن به داستان پیامبران، به ویژه خضر است. صائب، خضر را از مقام معنوی، دلالت و راهنمایی، علو همت و... که در سنت ادبی مورد تایید شاعران است پائین می-کشد.
جستار حاضر، کوششی است تا به زوایا و ابعاد داستان خضر در دیوان صائب بنگرد و سنت شکنی ها (مخالف گویی های) او را نسبت به چهار شاعر شهیر فارسی یعنی خاقانی، سعدی، مولوی و حافظ بررسی کند.