الگوی هم تالیفی پژوهشگران ایرانی حوزه ی سم شناسی در پایگاه موسسه ی اطلاعات علمی طی سال های 1991 تا 2011

هم تالیفی وسیع ترین شبکه ی اشتراک دانش و دخالت حقیقی پژوهشگران در تولید علم و توسعه ی علمی است. هدف از این پژوهش تعیین وضعیت هم تالیفی پژوهشگران ایرانی حوزه ی سم شناسی در نمایه ی استنادی علوم بین سال های 1991 تا 2011 بوده است.

نوع پژوهش کاربردی است و از رویکرد علم سنجی بر پایه ی شاخص هم تالیفی استفاده شده است. داده ها با مراجعه به پایگاه استنادی موسسه ی اطلاعات علمی (ISI: Institute for Scientific Information) و جستجو از طریق نام کشور و حوزه ی سم شناسی انجام شد و تعداد 1160 مدرک در بازه ی زمانی 1991 تا 2011، جامعه ی پژوهش را تشکیل دادند. تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارهای Excel و BibExcel انجام شد.

بیش ترین میزان مشارکت در تولید مدارک دارای 3 نویسنده بوده است و بالاترین ضریب همکاری مربوط به سال 1997 با 75/0 بود که بیش ترین مشارکت در این سال در تولید مدارک 3 و 5 نویسنده ای بوده است. در کل ضریب همکاری در بازه ی زمانی مورد بررسی 61/0 محاسبه شد. هم چنین در بین موسسات و مراکز پژوهشی، دانشگاه های علوم پزشکی تهران (با 341 مدرک)، شهید بهشتی (135 مدرک) و جندی شاپور اهواز (105 مدرک) به ترتیب به عنوان پرکارترین دانشگاه های کشور در تولید مدارک علمی در حوزه ی سم شناسی، در رتبه های اول تا سوم قرار گرفتند. نتایج در مورد همکاری های بین المللی نیز مشخص شد که پژوهشگران ایرانی حوزه ی سم شناسی بیش ترین هم تالیفی را به ترتیب با پژوهشگران کشورهای کانادا (23 مدرک)، انگلستان (19 مدرک) و ایالات متحده امریکا (19 مدرک) دارند. هم چنین محمد عبداللهی با 106 مدرک به عنوان پرکارترین نویسنده شناخته شد.

با توجه به تمایل بالای پژوهشگران ایرانی حوزه ی سم شناسی به تولید مدارک علمی با مشارکت پژوهشگران داخل و خارج از کشور، لازم است که بستر لازم برای مشارکت گسترده تر پژوهشگران این حوزه در سطح داخل و خارج از کشور فراهم شود.