اثر تداخل عمل عصاره هیدروالکلی ریزوم گیاه زنجبیل (Zingiber officinale) و سیستم نیتریک اکسید بر فعالیت مکانیکی نای ایزوله موش صحرایی نر

زنجبیل گیاهی است که از زمان های قدیم به عنوان شل کننده برونش استفاده می شده است. هدف این پژوهش بررسی اثر عصاره هیدروالکلی زنجبیل بر فعالیت مکانیکی نای ایزوله و برهم کنش آن با سیستم نیتریک اکسید می باشد.
15 سر موش صحرایی نر بالغ پس از تطابق با محیط به مدت یک هفته با تزریق داخل صفاقی پنتوباربیتال سدیم بیهوش شدند، نای آنها جدا و به قطعات 3 میلی متری تقسیم شد. سپس حلقه های نای ایزوله به دو گروه کنترل و آزمایش تقسیم شدند و درحمام بافتی حاوی محلول کربس قرار گرفتند. فعالیت مکانیکی هر کدام از گروه ها به وسیله سیستم پاورلب ثبت شد. پس از ایجاد شرایط پایه، به گروه تیمار عصاره هیدروالکلی زنجبیل با دوز mg/ml3/0 و به گروه کنترل نیز در شرایط یکسان، اتانول 70 درصد به عنوان حلال اضافه گشت. سپس پاسخ مکانیکی هر کدام از گروه ها در حضورL-NAME ثبت شد. داده ها با استفاده از روش آماری paired sample t- test مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفتند.
نتایج کاهش معنی داری در فعالیت مکانیکی حلقه هایی که در معرض زنجبیل بودند را نشان داد که بعد از به کار بردن L-NAME در مقایسه با گروه کنترل تغییری صورت نگرفت.
می توان چنین نتیجه گیری کرد که زنجبیل یک اثر مهاری بر فعالیت مکانیکی نای داشته که این اثر احتمالا مستقل از سیستم نیتریک اکسید است.