مروری بر ایمونوتوکسین ها و یافته های اخیر

توکسین ها به عنوان ابزاری مفید در بیولوژی پایه و پزشکی می باشند. بدین صورت که ایمونوتوکسین ها پروتئین هایی محتوی توکسین و آنتی بادی منوکلونال یا فاکتور رشد هستند که به طور اختصاصی به سلول های هدف متصل می گردند. این روش در درمان انواع سرطان استفاده می شود. از توکسین های مورد استفاده در ایمونوتوکسین ها می توان توکسین دیفتریا، اگزوتوکسین A سودوموناس و شیگا توکسین را نام برد. هدف از این مطالعه افزایش دانش ما در مورد توکسین ها (توکسین دیفتریا و اگزوتوکسین A سودوموناس) و برهم کنش های آن ها با سلول ها به منظور درمان بیماری ها و شناسایی مسیرهای انتقال درون سلولی می باشد.
مقالات مرتبط با موضوع مورد مطالعه در کتب و پایگاه های اینترنتی نظیر PubMed و Sciencedirect جستجو شدند و اطلاعات پایه و ضروری گزارش گردید.
در مطالعات In vitro اثبات شده که ایمونوتوکسین ها می توانند بدون آسیب رساندن به سلول های طبیعی، سلول های توموری را از بین ببرند. ایمونوتوکسین های ویژه ی آنتی ژن های تومور در انواع سرطان ها مانند ملانوما، کارسینومای کولورکتال، کارسینومای متاستاز سینه، لنفوم و لوسمی های مختلف در مراحل I و II آزمایشات بالینی قرار دارند. هم چنین، در ارتباط با تولید تعدادی از ایمونوتوکسین ها جهت درمان سرطان، چندین مشکل نظیر ایمونوژنیسیته، سمیت، سختی در تولید، محدودیت نیمه عمر و مقاومت وجود دارد.
ایمونوتوکسین ها، گروهی از درمان های بیولوژیک می باشند که در آینده می توانند یک درمان بسیار موثر و اختصاصی را نسبت به سرطان ها ایجاد نمایند.