بررسی شیوه های مختلف ارزیابی کیفیت زیبایی شناختی سیمای محیط

تحقیقات اخیر اهمیت زیادی به ارزیابی زیبایی شناختی سیمای محیط طبیعی داده اند. ارزش زیبایی شناختی سیمای محیط باید به عنوان یک منبع مهم در کاربری های انسانی در نظر گرفته شود زیرا هر گونه توسعه ی مکانی بدون ارزیابی عینی و دقیق از اثرات زیبایی شناختی، ممکن است از ارزش زیبایی سیمای محیط بکاهد. برای ارزیابی کیفیت زیبایی شناختی سیمای محیط نگرش های مختلفی شکل گرفته اند که هر یک نیز روش های متفاوتی را شامل می شوند. این روش ها اغلب از معیارهایی استفاده می کنند که از عکس ها یا اطلاعات به دست آمده از طریق ارزیابی میدانی و پرسش نامه ها منتج شده اند. هر چند چنین روش هایی نسبتا وقت گیر و هزینه برند اما از آنجا که درک و احساس فرد از سیمای محیط در آن ها لحاظ می شوند بسیار مورد توجه هستند. از طرفی دیگر مدیران پارک ها و برنامه ریزان تفرجی نیازمند ابزارهای فضایی و روش هایی سریع، انعطاف پذیرو قابل تکرار هستند تا بتوانند اطلاعات فضایی قابل پیش بینی از منابع زیبایی شناختی ایجاد کنند. از آنجایی که اندازه گیری های مستقیم تمامی پارامترهای تاثیرگذار معمولا غیرممکن یا بسیار سخت است، استفاده از داده های فضایی و سیستم اطلاعات جغرافیایی در ارزیابی و مدل سازی ویژگی های بصری سیمای محیط ضروری به نظر می رسد. در این مطالعه با بررسی و مرور منابع مرتبط سه نگرش متفاوت ارزیابی شامل نگرش مبتنی بر درک عموم، نگرش کارشناسان و متخصصان و نگرش جامع (تلفیقی از هر دو) مقایسه و سپس با توجه به این نگرش ها، هشت روش ارزیابی و تحلیل کیفیت بصری سیمای محیط ارایه و تحلیل شدند. در نهایت با توجه به این روش ها، می توان بهترین روش کاربردی ارزیابی کیفیت بصری، برای مناطق مختلف ایران را انتخاب نمود.