رضایت بیماران بیمه روستایی از خدمات سطح اول و دوم نظام شبکه در استان های شمالی ایران

برنامه پزشک خانواده از سال 1384 در ایران اجرا شده است. اطمینان از مطلوب بودن کمیت و کیفیت خدمات ارائه شده نیازمند ارزیابی دوره ای مستمر دارد. یکی از این راه ها، سنجش رضایت گیرندگان خدمات است.
تعیین میزان رضایت بیماران بیمه روستایی از خدمات سطح اول و دوم نظام شبکه در استان های شمالی ایران.
این مطالعه توصیفی- تحلیلی به صورت مقطعی در شش ماهه دوم سال 1391 انجام شد. 139 مرکز مجری برنامه پزشک خانواده و بیمه روستایی (25% کل) در سه استان گیلان، مازندران و گلستان به صورت تصادفی سیستماتیک به عنوان خوشه های پژوهش انتخاب شدند و در هر مرکز منتخب 6 تا 8 بیمار بیمه روستایی که با ارجاع پزشک خانواده به سطح 2 مراجعه و خدمات مورد نیاز را دریافت نموده بودند، بررسی شدند. ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته حاوی چهار بخش شامل: 1- متغیرهای فردی 2- رضایت از خانه بهداشت و بهورزان 3- رضایت از مرکز بهداشتی درمانی و پزشکان و 4- رضایت از مراکز سطح2 بود که روایی و پایایی آن تایید شد. داده ها با استفاده از SPSS18 در سطح معنی داری 05/0 P<تحلیل شد.
از 955 بیمار بیمه روستایی مراجعه کننده به سطح1 و 2 که موفق به دریافت خدمات شدند، 752 نفر (7/78%) زن بودند. میانگین سن کل افراد 6/15±2/40 سالگی بود. میانگین مراجعه بیماران در 9 ماه سال 91 به خانه بهداشت 4/8±8 و مرکز بهداشتی درمانی 6/6±4/6 بار بوده است. میانگین رضایت بیماران از 5 نمره از خانه بهداشت 5/0±5/4، از مرکز بهداشتی درمانی 7/0±4 و از بیمارستان ها و متخصصان سطح2، 8/0±4 بوده است. بین رضایت کلی و میزان تحصیلات رابطه معکوس معنی دار و با سن، تعداد مراجعه به خانه بهداشت و مرکز بهداشتی درمانی رابطه مستقیم معنی دار وجود داشت (05/0P<). میانگین رضایت بیماران از بیمارستان ها و مطب های سطح2 در استان های شمالی ایران تفاوت معنی دار داشت (05/0P<) ولی میانگین رضایت بیماران از خانه بهداشت و مرکز بهداشتی درمانی در استان های شمالی ایران تفاوت معنی دار نداشت (05/0P>).
رضایت بیماران بیمه روستایی بالاست. ضمن حفظ و ارتقای وضعیت موجود، پیشنهاد می شود رضایت دارندگان سایر بیمه های سلامت بررسی و مقایسه شود.