تاثیر تغییرات فشار خون حین عمل بر اختلاف بین فشار دی اکسید کربن انتهای بازدمی و شریانی در بیماران تحت اعمال جراحی پیوند عروق کرونر

 کاپنوگرافی، اندازه‌گیری دی‌اکسید کربن در گازهای تنفسی یکی از اجزاء مهم پایش در بیهوشی است. در صورت ثبات در تهویه بیمار، کاهش در برون‌ده قلب و فشار خون باعث کاهش در فشار دی‌اکسید کربن انتهای بازدمی می‌شود. هدف از این مطالعه آینده‌نگر بررسی اثر تغییرات در فشار خون (20% بالاتر یا پایین‌تر از پایه) بر روی گرادیان دی‌اکسید کربن شریانی و انتهای بازدمی و ارتباط آن طی بیهوشی عمومی در طول جراحی پیوند عروق کرونر است.

مواد و روش‌ها: 

پنجاه بیمار تحت جراحی بای پس عروق کرونر انتخاب شدند. برای تمامی بیماران روش بیهوشی استاندارد و یکنواختی به کار برده شد. فشار خون سیستولیک و دیاستولیک به عنوان پایه ثبت و پس از القا بیهوشی عمومی، فشار خون 20% بالاتر یا پایین‌تر نسبت به پایه در تمام بیماران محاسبه گردید. سپس فشار دی‌اکسید کربن انتهای بازدمی و شریانی در شرایط فشار خون شریانی پایه و طی 20% بالا یا پایین‌تر از پایه ثبت شد.

 افزایش معنی‌دار در P(a-ET)CO2 از 20% بالاتر از پایه و پایین‌تر از پایه ملاحظه شد (به ترتیب 3/3±1/4 در مقابل 7/4±4/6 در مقابل 3±7). ضریب همبستگی پیرسون به ترتیب 5/0 و4/0 و 5/0 بود. در هر سه وضعیت فوق همبستگی معنی‌داری بین فشار دی‌اکسید کربن خون شریانی و دی‌اکسید کربن انتهای بازدمی وجود دارد. (001/0<P)

بحث و نتیجه‌گیری: 

نتیجه نهایی اینکه استفاده از دی‌اکسید کربن انتهای بازدمی برای تخمین دی‌اکسید کربن شریانی، بایستی با درک تاثیر بالقوه گرادیان P(a-ET)CO2 باشد که در شرایط هیپوتانسیون، این گرادیان بیشتر از حالت طبیعی است. بررسی‌های بیشتر نیز در این زمینه توصیه می‌شود.