بررسی شیوع دژنراسیون دیسک لومبار در نوجوانان سالم

پیش مطالعات اندکی به بررسی شیوع دژنراسیون دیسک بین مهره ای در نوجوانان بدون علامت بالینی پرداخته اند. ما به بررسی شیوع تغییرات دژنراتیو در ام آرآی در نوجوانان بدون علامت و ارزیابی عوامل دموگرافیک موثر بر آن پرداختیم.
در این مطالعه مقطعی، دیسک های ناحیه لومبار متعلق به 84 نوجوان با سن 18-12 سال که شکایتی از مشکلات کمری نداشتند، با ام آرآی بررسی شدند. وجود تغییرات دژنراتیو در سطوح مختلف بررسی و در نهایت ویژگی های دموگرافیک بین دو گروه با و بدون تغییرات دژنراتیو مقایسه شد. بعلاوه تاثیر وجود این تغییرات بر کیفیت زندگی نوجوانان با استفاده از پرسشنامه SF-36 ارزیابی گردید.
در مجموع 25/7% از دیسک ها دچار تغییرات دژنراتیو بودند. شیوع این تغییرات در سطوح مختلف، متفاوت و در سطح L4-L5 با 2/45% و به دنبال آن L5-S1 با 36/9% بیشترین و در L1-L2 با 5/9% کمترین بود. میانگین سنی افراد دچار تغییرات دژنراتیو بطور معناداری بالاتر بود (0/005=p) در این مطالعه جنس و توده شاخص بدنی تاثیری در بروز تغییرات دژنراتیو نداشتند. وجود این تغییرات تنها در سطح L3-L4 با کاهش نمره بخش جسمی، روانی و کلی SF-36 همراه بود و در سایر سطوح و بطور کلی تاثیری نداشت.
بروز تغییرات دژنراتیو در ستون فقرات کمری از سنین پایین و در نوجوانی آغاز می شود و علامت بالینی مشخص و تاثیری بر کیفیت زندگی ندارد. توده شاخص بدنی تاثیری بر دژنراسیون دیسک بین مهره ای در نوجوانان ندارد اما سن بالاتر با افزایش احتمال دژنراسیون دیسک همراه است.