مدل علی رابطه نقش گزینی اجتماعی، هوش اجتماعی و جمع گرایی /فردگرایی در ورزشکاران

هدف پژوهش حاضر، بررسی مدل علی رابطه نقش گزینی اجتماعی، هوش اجتماعی و جمع گرایی/ فردگرایی در ورزشکاران بود.
پژوهش از نوع همبستگی و نمونه آماری آن شامل 150 ورزشکار مرد بود که با روش نمونه گیری خوشه ایچندمرحله ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه محقق ساخته نقش گزینی اجتماعی، مقیاس هوش اجتماعی ترومسو (سیلورا، مارتین-یوسن و داهل، 2001) و مقیاس فردگرایی/ جمع گرایی اوکلند (شولروف و همکاران، 2011) بود. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند.
نتایج نشان داد که نقش گزینی اجتماعی با در نظر گرفتن دو بعد مهارت اجتماعی و پردازش اجتماعی، اثری مستقیم بر هوش اجتماعی و هوش اجتماعی نیز رابطه مستقیمی با جمع گرایی و فردگرایی دارد. همچنین، نقش گزینی اجتماعی از طریق هوش اجتماعی اثرات غیرمستقیمی بر هر دو متغیر جمع گرایی و فردگرایی داشت.
بر اساس نتایج پژوهش می توان گفت که ارتقای نقش گزینی با افزایش هوش اجتماعی همراه است و افزایش هوش اجتماعی نیز بر میزان فردگرایی و جمع گرایی ورزشکاران موثر است.