بررسی اثر افزودن سرترالین به آنتی سایکوتیک های تیپیک در کاهش علایم منفی بیماران اسکیزوفرنی بستری در بیمارستان گلستان اهواز در سال 1391

دراین پژوهش بررسی اثر افزودن سرترالین به آنتی سایکوتیک های تیپیک در کاهش علایم منفی بیماران اسکیزوفرنی مد نظر بوده است.
این مطالعه، یک کارآزمایی بالینی دوسوکور می باشد. 30 بیمار اسکیزوفرنی طبق معیارهایDSM-IV-TR بستری در بخش روان پزشکی زنان و مردان بیمارستان گلستان، انتخاب و به دو گروه مساوی تقسیم شدند. افسردگی با مقیاس افسردگی همیلتون رد شد. یک گروه از بیماران سرترالین (با دوز 50 میلی گرم روزانه) و گروه دیگر دارونما دریافت نمودند. بیماران طی 6 هفته مطالعه توسط PANSS Scale (Positive & Negative Symptom Scale) هفتگی مورد ارزیابی قرار گرفتند و تاثیر سرترالین و دارونما بر کناره گیری اجتماعی، کناره گیری عاطفی، عاطفه سطحی شده و سایر علایم منفی بررسی شد.
سرترالین در کاهش کناره گیری اجتماعی، کناره گیری عاطفی، عاطفه سطحی شده و سایر علایم منفی در بیماران اسکیزوفرنی تفاوت معناداری با دارونما نداشت.
اضافه کردن سرترالین به آنتی سایکوتیک های تیپیک در کاهش علایم منفی بیماران اسکیزوفرنی موثر نمی باشد.