مکمل های غذایی: فرصت یا تهدید

رژیم غذایی و تغذیه نقش بسیار مهمی در سلامت و پیشگیری از بیماری ها بر عهده دارند. بدن انسان برای کارکرد مناسب، نیاز به طیف وسیعی از ریزمغذی ها و درشت مغذی ها دارد، که بهترین راه دریافت آنها در قالب یک رژیم غذایی مطلوب است؛ رژیمی متنوع و متعادل که بتواند همه ی ریزمغذی های مورد نیاز را در اختیار بدن قرار دهد. ممکن است فرد قادر به دریافت کافی برخی از ریزمغذی ها از طریق رژیم غذایی خود نباشد که در این شرایط، مکمل های رژیمی به عنوان منبع بسیاری از مواد مغذی مورد توجه قرار می گیرند. البته توجه به نکاتی مانند اثرات جانبی احتمالی و تداخل با برخی دیگر از داروها و مکمل ها، ضروری است. بنا به تعریف سازمان غذا و داروی کشور، مکمل های رژیمی منابعی از مواد مغذی (ویتامین ها و مواد معدنی) یا دیگر مواد با اثر تغذیه ای یا فیزیولوژیک مانند گیاهان، اسیدهای آمینه، قندها، چربی ها، آنزیم ها و پروبیوتیک ها هستند که به تنهایی یا به صورت ترکیبی با دیگر مواد، در دسترس بوده و عمدتا به اشکال متداول مانند کپسول، قرص، شربت، پودر، سافت ژل، قطره، ورقه های خوراکی و هر شکل خوراکی دیگر عرضه شده و دارای فرمولاسیون خاص و ثابت قابل اندازه گیری جهت کاربرد در انسان به منظور تکمیل نیاز تغذیه ای، افزایش دریافت تغذیه ای و یا ایجاد یک اثر فیزیولوژیک می باشند. در مورد مکمل های مولتی ویتامین و املاح، تا به امروز تعریف و طبقه بندی استانداردی ارایه نشده است و این امر، جمع آوری اطلاعات در مورد شیوع دریافت آنها و تعیین روند دریافت در دوره های زمانی را مشکل ساخته است. در این مقاله سعی شده است که با استناد به اطلاعات و مستندات موجود، ضمن اشاره به اهمیت دریافت ریز مغذی ها در حد کفایت و نیاز روزانه، به عوارض احتمالی اضافه دریافت آنها نیز پرداخته شود.