حساسیت و ویژگی PSA سرم، نسبت PSA آزاد به PSA کل و یافته های سونوگرافی ترانس رکتال در تشخیص سرطان پروستات

سرطان پروستات یکی از شایعترین سرطان ها در مردان بوده و روش های تشخیصی گوناگونی برای آن پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، مقایسهی یافته های این روش های تشخیصی مختلف از جمله بیوپسی با گاید سونوگرافی، نتایج پاتولوژی، سطح سرمی PSA کل و آزاد، و یافته های سونوگرافی ترانس رکتال در بیماران مشکوک به سرطان پروستات می باشد.
در این مطالعه ی مقطعی، کلیهی اطلاعات موجود در پرونده ی بیمارانی که به علت بالا بودن سطح سرمی PSA، تحت بررسی با روش اندوسونوی رکتال و بیوپسی قرار گرفته بودند، بررسی شده و سطح PSA، PSA آزاد، تشخیص پاتولوژی و نتایج سونوگرافی در نمونه های آنها جمع آوری و بین دو گروه سرطانی و بدون سرطان، مورد مقایسه قرار گرفتند.
بر اساس یافته های پاتولوژی، از 220 پرونده، 25% مبتلا به سرطان پروستات بودند. سن بیماران مبتلا به سرطان پروستات 6/81/69 سال بود. سطح PSA سرمی در بیماران مبتلا به سرطان پروستات، به طور معناداری بیشتر از سایر بیماران بود (ng/dl 5/195/17 در مقابل ng/dl 1/85/10) (003/0P=). در نقطه ی برش ng/dl 4، حساسیت PSA در تشخیص کانسر پروستات 92 درصد و اختصاصیت آن 2 درصد بود. با در نظر گرفتن نقطه ی برش 10 درصد برای نسبت PSA آزاد به PSA کل، حساسیت این نسبت در تشخیص سرطان پروستات، 17 درصد و اختصاصیت آن 82 درصد بود. همچنین حساسیت سونوگرافی با محوریت ضایعهی هیپواکو در تشخیص سرطان پروستات 34 درصد و اختصاصیت آن 93 درصد محاسبه شد.
اندازه گیری PSA کل و آزاد و همچنین محاسبه ی نسبت این دو، در کنار سونوگرافی ترانس رکتال، از روش های تشخیصی مطلوب برای کانسر پروستات می باشند.