جنسیت در آموزش و پرورش از دیدگاه جامعه شناسی اسلامی

این مقاله به بررسی عوامل و پیامدهای بروز جنسیت در نظام آموزش و پرورش رسمی با رویکرد جامعه شناسی اسلامی می پردازد. جامعه شناسی اسلامی در الگوی مفروض این مقاله، بدون داشتن ادعای برخورداری از ویژگی منحصربه فردی از نظر روش های تجربی و فنون آماری، به طور عمده از لحاظ مبانی هستی شناختی و معرفت شناختی و نیز از حیث جنبه های نظری، شامل جنبه های تبیینی، تفسیری و هنجاری، از رویکردهای موجود جامعه شناسی تمایز می یابد. زمینه مقایسه رویکرد اسلامی با رویکردهای رقیب، در بین بحث های اصلی مقاله، یعنی فرصت پیشرفت علمی، محتوای آموزش و ساختار مراکز آموزشی و نیز با اشاره ای گذرا به دیدگاه های جامعه شناختی، به ویژه موضع رویکرد فمینیستی و سپس بیان دیدگاه اسلام، فراهم شده است. این تحقیق نشان می دهد که رویکرد اسلامی با اسناد ارزش یکسان به علم آموزی مردان و زنان و با مفروض گرفتن برخی از تفاوت های طبیعی میان زن و مرد در کنار مشترک های فراوان آنها، از یک سو، در تبیین علی تمایزهای جنسیتی در آموزش و پرورش، تاثیر تفاوت های طبیعی دو جنس را نادیده نمی گیرد و از سوی دیگر، برخی از این تمایزها را به دلیل کارکردهای اجتماعی مثبت شان تجویز می کند.