شناسایی و تعیین تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی و برونی بر میزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیست های حرفه ای دنیا

پارگی لیگامنت متقاطع قدامی یکی از متداولترین آسیبها در فوتبالیستها می باشد، لذا هدف از تحقیق حاضر شناسایی تاثیر برخی ریسک فاکتورهای درونی وبرونی برمیزان شیوع آسیب لیگامنت متقاطع قدامی فوتبالیستهای حرفه ای دنیا بود.
تعداد 100فوتبالیست حرفه ای(سن 25.05±4.1y سال، قد 1.81±0.06m متر) از چندکشوردنیا که دچار آسیب لیگامنت متقاطع قدامی شده بودند،به عنوان نمونه های تحقیق درنظر گرفته شدند. اطلاعات مربوط به ریسک فاکتورهای درونی(پای برتر، قد، سن) وبرونی(پست، بازی های خانگی و خارج از خانه،زمانهای مختلف فصل،مسابقه و تمرین)ازطریق بررسی پرونده های پزشکی،مصاحبه باپزشک تیم و همچنین از دیتابیس های معتبراینترنتی جمع آوری شد.برای آنالیزداده ها ازآزمون خی دو باسطح معناداری(P<0/05) استفاده شد.
نتایج نشان داد که شیوع آسیب لیگامنت صلیبی قدامی بین پستهای مختلف بطور معناداری (P<0/05) متفاوت بود،بطوری که هافبکها بیشترین(%38)و دروازه بانها کمترین(%6)تعداد آسیب را داشتند. میزان وقوع آسیب در پای برتر(%52)بیشتر از پای غیربرتر(%48)بود،اما این تفاوت از لحاظ آماری معنادار نبود(P>0/05). بازیکنان با قد83/1-1/79متر بیشترین میزان آسیب(%26)و بازیکنان با قد73/1-69/1مترکمترین میزان آسیب(%13)را داشتند. بین5گروه قدموردنظر تفاوت معناداری یافت نشد(P>0/05). آسیبهای رخ داده در بازی های خارج از خانه (%6/50)بطورغیرمعناداری(P>0/05)بیشتر ازبازی های خانگی(%4/49)بود. در اوایل فصل مسابقه این آسیب(%34) بطورمعناداری(P<0/05)بیشتر از سایر زمانها بود. تفاوت بین سنین مختلف در رابطه با آسیب این لیگامنت معنادار بود(P<0/05)،بطوریکه بازیکنان در سن27-22سالگی تعداد آسیب(%50)بیشتری را به خود اختصاص دادند و در سن 39-34سال کمترین(%2)تعداد آسیب رخ داد. آسیبهای زمان مسابقه(%85)بطور معناداری بیشتر از زمان تمرین(%15)بود(P<0/05).
بازیکنان هافبک در سن27-22سال در اوایل فصل، بویژه در مسابقه در معرض آسیب لیگامنت متقاطع قدامی هستند. پای برتر، قد،بازی خانگی وخارج از خانه از نظر آماری بطور معناداری بر میزان شیوع این آسیب تاثیر نداشت. لذا مربی، بازیکنان وکادر پزشکی باید به این نکات مهم برای طراحی برنامه پیشگیری توجه کنند تا آسیب لیگامنت متقاطع قدامی کمتر شود.