تاثیر تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیر اختصاصی

کمردرد یا درد ستون فقرات شایع ترین عارضه عضلانی-استخوانی است. روش های متعددی برای درمان کمردرد وجود دارد ولی دستیابی به روشی مختصر، ساده و فشرده نیاز امروز جوامع صنعتی است. هدف از انجام این تحقیق بررسی تاثیر شش هفته تمرینات منتخب ثبات دهنده مرکزی بر درد و ناتوانی عملکردی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی بود.
بیست بیمار مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی (10 زن و 10 مرد) با میانگین سنی 24.55±3.4 سال، میانگین قد 6/9 ± 15/164 و میانگین وزن 65.25±5.04 به مدت شش هفته برنامه تمرینی منتخب ثبات دهنده را زیر نظر فیزیوتراپیست انجام دادند. میزان درد با استفاده از مقیاس دیداری درد (VAS) و میزان ناتوانی عملکردی با استفاده از Oswestry Disability Index قبل و پس از شش هفته مداخله تمرینی اندازه گیری شد. نرمال بودن داده ها با استفاده از Shapiro–Wilk Testو میزان تغییرات درون گروهی با استفاده از Dependent t-test محاسبه شد (p<0.05). همچنین تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS21 انجام شد.
نتایج نشان دهنده کاهش معنی دار در میزان درد، از 13/2 ±12/7 به 67/2 ± 75/3 در بیماران مبتلا به کمردرد مزمن غیراختصاصی پس از شش هفته تمرین ثبات دهنده منتخب بود (00/0 =p). همچنین نتایج بدست آمده از ODI نشان دهنده بهبودی معنی دار در میزان ناتوانی عملکردی پس از انجام شش هفته مداخله تمرینی بود و از 42/15 ± 8/40 در پیش آزمون به 52/14 ±3/23 در پس آزمون کاهش یافت (00/0 =p).
با توجه به نتایج تحقیق حاضر، تمرینات منتخب ثبات دهنده با کاهش زمان هر جلسه تمرینی می تواند در توانبخشی بیماران مبتلا به کمردرد مزمن نقش به سزایی داشته باشد و باعث استفاده مداوم از آن ها در طول زندگی شود، لذا می توان از این پروتکل به عنوان جایگزینی برای تمرینات پرحجم و زمان بر استفاده کرد.