سفال داغدار، سفال شاخص دوره اشکانی در سیستان ایران

سفال به عنوان مهم ترین و فراوان ترین داده فرهنگی در اکثر محوطه های باستانی از اهمیت بالایی در مطالعات باستان شناسی برخوردار است. به نحوی که بسیاری از دوره بندی های تاریخی صورت گرفته بر مبنای مطالعات نمونه های سفالی می باشد. از این رو شناخت سفال هر دوره و هر منطقه یکی از بنیادی ترین مراحل مطالعات باستان شناسی است. در باستان شناسی دوره اشکانی اهمیت مطالعه سفال با توجه به وجود سبک های محلی در هر منطقه جایگاه ویژه ای دارد و گونه های سفالی متنوع در مناطق مختلف هر یک بیان گر سبک و پیشرفت خاصی هستند. یکی از نمونه های خاص سفال اشکانی در منطقه سیستان، سفال با تزیینات داغدار می باشد که دارای کیفیت و ظرافت منحصر به فردی است به نحوی که به ندرت در دیگر مناطق ایران مشاهده می شود. این نوع سفال که دارای کیفیت مطلوب چه در مرحله ساخت و چه در مرحله پخت است، یکی از سفال های شاخص این دوره ی سیستان می باشد که کم تر در مورد آن به صورت مجزا و مستقل پژوهش شده است. با توجه به اهمیت سفال داغدار سیستان در باستان شناسی منطقه و نقش آن در گاهنگاری دوره ی اشکانی، سعی گردیده است تا با مطالعه ی میدانی و کتابخانه ای روند شکل گیری، تغییر و تحول و تاثیر و تاثر آن در مناطق همجوار مورد بررسی قرار گیرد. مطالعات صورت گرفته نشان می دهد که سفال با تزیین داغدارسیستان را می توان گونه سفال شاخص محلی این منطقه دانست که در اواخر دوره اشکانی مورد استفاده سفال گران سیستانی قرار گرفت. هم چنین مقایسه های گونه شناختی انجام شده، مشخص کرد که این گونه سفالی در محوطه های غربی و مرکزی افغانستان که تحت نفوذ دولت کوشانیان بودند؛ بسیار کاربرد داشته است.