بررسی اثربخشی آموزش روان درمانی مبتنی بر نظریه فریش بر کیفیت زندگی مراجعان شهر اصفهان

کیفیت زندگی افراد نقش تعیین کننده ای در رضایت آنان از زندگی ایفا می کند و رضایتمندی از زندگی عامل موثری در بهداشت روانی افراد جامعه می باشد. بنابراین شناخت روش ها و شیوه های آموزش کارآمد و موثری که بتواند در جهت افزایش کیفیت زندگی افراد موثر واقع شود گامی مهم و اساسی در ارتقا رضایتمندی و در نتیجه افزایش بهداشت روانی آنان محسوب می گردد.
لذا هدف از انجام این پژوهش بررسی اثربخشی آموزش روان درمانی مبتنی بر نظریه فرش بر کیفیت زندگی افراد مراجعه کننده به مراکز مشاوره شهر اصفهان بود.
پژوهش حاضر نیمه تجربی از نوع پیش آزمون، پس آزمون با گروه کنترل بوده، جامعه آماری این پژوهش افراد مراجعه کننده به 3 مراکز مشاوره شهر اصفهان (مرکز مشاوره دولتی دانشگاه صنعتی، مرکز مشاوره بوستان، مرکز مشاوره الفبای زندگی) در سال 1391 بودند. نمونه پژوهش شامل 32 افراد مراجعه کننده بود که از بین افراد در دسترس انتخاب شده و در دو گروه آزمایش و کنترل قرار داده شدند. مراجعه کنندگان گروه آزمایش، به مدت 8 جلسه در هشت هفته تحت آموزش به شیوه کیفیت زندگی درمانی قرار گرفتند و در پایان از هر دو گروه پس آزمون به عمل آمد. ابزار اندازه گیری، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی (WHOQOL- BREF) بود. داده ها توسط نرم افزار SPSS نسخه 18 و روش آماری تحلیل کواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و 0/05

نتایج به دست آمده نشان داد که تفاوت معنی داری بین نمرات کیفیت زندگی گروه آزمایش و گروه گواه در مرحله پس آزمون وجود دارد. به این معنی که آموزش کیفیت زندگی درمانی بر کیفیت زندگی افراد موثر بوده است (P<0/01). همچنین نتایج نشان داد آموزش کیفیت زندگی درمانی، نمرات افراد را در پس آزمون گروه آزمایش در ابعاد سلامت جسمانی، سلامت روانی، روابط اجتماعی و سلامت محیط افزایش داده است (P<0/05).
نتایج این پژوهش تاییدکننده تاثیر مثبت آموزش رویکرد مبتنی بر نظریه فریش بر کیفیت زندگی افراد و افزایش دهنده رضایتمندی آنان از زندگی بود.