فراوانی ژن های ermA،B،C در انتروکوک های مقاوم به اریترومایسین جدا شده ازنمونه های بالینی بیماران بستری شده در بیمارستان های دانشگاهی شهر قزوین و تهران

انتروکوکها از عوامل مهم عفونت دستگاه ادراری هستند که مقاومت آنتی بیوتیکی بالایی دارند، این مطالعه تعیین فراوانی ژن های ermA،B،C در انتروکوکهای مقاوم به اریترومایسین جدا شده ازنمونه های بالینی بیماران بستری در بیمارستانهای آموزشی شهر قزوین و تهران را هدف قرار داده است. در این مطالعه اپیدمیولوژی- توصیفی که از سال 1391- 1392 در دو بیمارستان آموزشی در قزوین و سه بیمارستان در تهران صورت گرفت، تعداد 165 ایزوله انتروکوک مورد مطالعه قرار داده شدند، مقاومت به اریترومایسین با روش انتشار دیسک و رقت سازی در آگار برای تعیین حداقل غلظت مهاری (MIC) براساس استانداردهای Clinical and Laboratory) CLSI (Standard Institute تعیین گردید و با انجام PCR حضور ژنهای ermA،B،C بررسی شدند.
از بین 165 ایزوله انتروکوک 142 ایزوله (86%) انتروکوکوس فکالیس و 23 ایزوله (9/13%) انتروکوکوس فاسیوم بودند. نتایج تست های حساسیت دارویی نشان داد که در مجموع 158 (95%) ایزوله ها دارای مقاومت و یا حساسیت حد واسط نسبت به اریترومایسین بوده و همچنین نتایج نشانگر قرابت معنادار نتایج حاصل از دیسک دیفیوژن با آگار دایلوشن بود. از مجموع 165 سویه مورد مطالعه تعداد 147 (89%) ایزوله مقاوم به اریترومایسین (MIC≥8 μg/ml) و 11 (6/6%) ایزوله دارای مقاومت حد واسطμg/ml) 4-1 (MIC و 7 (2/4%) ایزوله حساس به اریترومایسین g/ml) (MIC ≤ 0.5 μ بودند.
نتایج مطالعه حاضر نشان داد که ژنهای ermA،B،C در سویه های مقاوم به اریترومایسین انتروکوک از شیوع بالایی برخوردار بوده و فراوان ترین ژن عامل مقاومت ژن ermB می باشد.