تاثیر اتصالات منفذدار (Gap junction) نخاعی در کاهش و یا افزایش ادم التهابی پای موش صحرایی در حضور و غیاب دوزهای نرمال و بسیار کم مرفین

اتصالات منفذدار (Gap junction=G.J) که مسیری برای عبور کاتیونها، پیامبرهای ثانویه و متابولیت های کوچک بین سلول های مجاور فرآهم می آورند، در سیستم اعصاب مرکزی از جمله نخاع شناسایی شده اند. با توجه به اینکه کربنوکسالون یکی از پرکاربردترین مسدود کننده های G.J است، این مطالعه به منظور به بررسی اهمیت G.Jها در نخاع در ادم التهابی القاء شده توسط فرمالین به تنهایی و در حضور دوزهای نرمال و بسیار کم مرفین انجام شد.
در این مطالعه تجربی تعداد 49 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار (200-180گرم) بجز کنترل به هفت گروه هفت تایی تقسیم شدند، ابتدا حیوانات بیهوش شده و با انجام جراحی وسط غشای اطلس-اکسی پیتال سوراخ کوچکی جهت عبور لوله پلی اتیلن ایجاد گردید. پس از طی دوران بهبودی جراحی کانول گذاری برای تجویز نخاعی(i.t) در سه دسته دریافت کننده داخل صفاقی سالین (i.p)، دوز نرمال مرفین (mg/kg، i.p10) و دوز بسیار کم مرفین (μg/kg، i.p1) قرار گرفتند و هر دسته به دو گروه هفت تایی تقسیم شد که یک گروه سالین (i.t) و دیگری کربنوکسالون (nM، i.t1) دریافت کردند. در هر گروه حجم ادم التهابی ناشی از تزریق ml 05/0 فرمالین 5/2% به کف پای حیوانات، یک ساعت پس از تجویزها، به روش پلتیسمومتری سنجش شد.
تجویز نخاعی کربنوکسالون ادم التهابی ناشی از فرمالین را کاهش داد (24/7±260)، (001/0p<). همچنین اثرات ضد التهابی دوز نرمال مرفین را افزود (12/20±220)، (01/0p<) و از طرف دیگر سبب کاهش و معکوس کردن اثرات پیش برنده التهاب دوز بسیار کم مرفین شد (57/19±250)، (001/0p<).
نتایج این مطالعه نشان داد که اتصالات منفذدار احتمالا با تسهیل آزادسازی عوامل التهابی از سلول های گلیای نخاعی در روند التهاب نقش دارند، لذا احتمالا انسداد آن ها منجر به کاهش رهایش و انتقال عوامل التهابی در نخاع و بدنبال آن کاهش فرآیند ادم التهابی و همچنین تغییر اثر ضد التهابی/ پیش التهابی مرفین شده است