بررسی ارزیابی از خود و نیازهای آموزشی پرستاران در مورد بررسی وضعیت سلامت بیماران در بیمارستان های وابسته به علوم پزشکی بیرجند سال 1386

بررسی، اولین مرحله فرایند پرستاری است که در آن اطلاعاتی از بیمار کسب می شود و پرستار را قادر می سازد که تشخیص پرستاری را تعیین نمایند، مداخلات را مشخص کند و به اجرا درآورد و اثر بخشی آن ها را ارزیابی نماید؛ بنابراین پرستاران به کسب مهارت ها و تکنیک های بررسی در معاینات بالینی نیاز دارند و کسب این مهارت ها می بایست در برنامه های آموزشی پرستاران گنجانده شود و در طی دوره اشتغال به کار نیز تکرار گردد؛ پژوهش حاضر با هدف تعیین ارزیابی از خود و نیاز آموزشی پرستاران در مورد بررسی وضعیت سلامت بیماران انجام شد. روش تحقیق: در این مطالعه توصیفی – تحلیلی، پرستاران لیسانس شاغل در یمارستان های آموزشی درمانی شهر بیرجند از طریق نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گرد آوری داده ها، پرسشنامه مشتمل بر دو بخش بود؛ بخش اول مربوط به مشخصات فردی (9 سووال) و بخش دوم مربوط به اهداف اصلی پژوهش (38 سوال) بود. پاسخ ها در دو بخش تنظیم شدند؛ بخش اول مربوط به ارزیابی از خود در پنج طبقه (خیلی خوب، خوب، متوسط، بد، خیلی بد) و بخش دوم در رابطه با تعیین سطح نیاز آموزشی در سه طبقه (پیشرفته، متوسط و پایه) تعیین گردیدند. داده های جمع آوری شده با استفاده از نرم افزار آماری spss و آزمون های آماری t و ضریب همبستگی پیرسون در سطح معنی داری P≤0.05 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. از 104 نفر پرستار مطالعه، 88/5% مونث با میانگین سنی 30.44±6.2 و سابقه کار 7.27±6.35 سال بودند. بیشترین نمونه ها از (ICU (15/4%، داخلی (5/13)، ccu و اورژانس (10/6%) بودند. به طور متوسط بیشترین امتیاز ارزیابی از خود در رابطه با نحوه آمادگی آزمایشات خون و ادرار و الکتروکاردیوگرام (ECG) و کمترین امتیاز ارزیابی از خود، در رابطه با روش و کاربرد ترانس ایلومیناتور تعیین گردید؛ هم چنین بیشترین نیاز آموزشی پرستاران در سطوح پیشرفته (55/8%) در رابطه با آزمایشات خون، ادرار- مدفوع و در سطح متوسط (51/9%) نحوه آمادگی رادیوگرافی قفسه سینه و سونوگرافی شکم و لگن و در سطح پایه (30/8%) کاربرد و نحوه آمادگی (MRI) عنوان گردید. به طور متوسط خانم ها نسبت بعه آقایان، ارزیابی از خود را بهتر تعیین نمودند ولی از نظر آماری ارتباط معنی داری مشاهده نگردید و رابطه بین سن، سابقه کار با ارزیابی از خود به دست نیامد. با توجه به این که یکی از راه های اصلی مراقبت مطلوب، اجرای یک روش سیستماتیک مراقبتی است، با توجه به نتایج این مطالعه، شناخت نیازهای پرستاران در این رابطه و برگزاری کلاس های آموزشی ضمن خدمت جهت رفع این نیازها و ارتقای کیفیت بالینی لازم و ضروری به نظر می رسد.