مقایسه تاثیر محدودیت و محرومیت و نابرابری غذایی بر رفتارهای اضطرابی رت

یافته ها حاکی از نقش استرسهای اجتماعی در پیری زودرس، بیماری و مرگ و میر افراد است. از آنجاییکه بدن با رفتار اضطرابی به استرس های محیطی پاسخ می دهد، در این مطالعه به مقایسه اثر«محدودیت غذایی»، «محرومیت غذایی» و «نابرابری غذایی» بر بروز رفتارهای اضطرابی می پردازیم.
48 سر رت نر به 6 گروه «شاهد»، «محدودیت غذایی (40%کاهش حجم غذا؛همراه با احساس نابرابری)»، «گروه محدودیت غذایی در شرایط ایزوله (40%کاهش حجم غذا؛ بدون احساس نابرابری)»، «محدودیت متناوب غذایی (دریافت غذا تنها یک بار در روز و به مدت 2 ساعت)، «محرومیت غذایی (70% کاهش حجم غذا همراه با احساس نابرابری)» و «محرومیت غذایی (70% کاهش حجم غذا بدون احساس نابرابری)» تقسیم شدند و شرایط مذکور طی 3 هفته به آنها اعمال شد. در پایان دوره استرس رفتار اضطرابی توسط آزمونelevated plus maz سنجش شد. نتایج و مدت و دفعات ورود به بازوی باز در گروه محرومیت غذایی نسبت به کنترل افزایش معناداری داشته و در گروه محدودیت غذایی با نابرابری نسبت به کنترل کاهش معناداری داشته است. ترکیب افزایش فعالیت حرکتی و اضطراب حیوان در گروه محدودیت غذایی توام با نابرابری غذایی بیانگر شرایط تلاش حیوان برای بهبود شرایط است. محرومیت غذایی به خصوص زمانیکه با احساس نابرابری همراه باشد موجب کاهش تحرک می شود که نشان دهنده نقش نابرابری و تبعیض در ایجاد موقعیت «ناامیدی آموخته شده» می باشد.