نسبت استروژن به پروژسترون در روز القای تخمک گذاری: یک عامل تعیین کننده حاملگی بعد از ICSI

تزریق داخل سیتوپلاسمی اسپرم (ICSI) یک تکنیک پیشرفته در درمان زوج های نابارور در مراکز کمک باروری می باشد. اندوکرینولوژی های حوزه تولیدمثل در تلاش هستند تا فاکتورهایی که منجر به افزایش میزان موفقیت به دنبال ICSI هستند را شناسایی نمایند.

هدف از انجام مطالعه، بررسی اثر نسبت استروژن به پروژسترون در روز القای تخمک گذاری (OI) روی حاملگی به دنبال ICSI بود.

این مطالعه مقطعی بر روی 323 زوج که از ژوین 2010 تا آگوست 2011 به مرکز ناباروری اسلام آباد مراجعه کرده بودند انجام شد. تحریک تخمک گذاری خانم های مورد مطالعه که سن آنها بین 18-14 سال بود، توسط آگونیست GnRH و به دنبال آن تزریق گنادوتروپین ها انجام شد. القای تخمک گذاری 2+11 روز بعد از COS توسط ترزیق IU 10000) hCG انجام شد. تخمک کشی 36 ساعت بعد از القای تخمک گذاری توسط سوزن آسپیراسیون تخمک و دولایه G 16 تحت بیهوشی عمومی انجام شد. تخمک ها در شرایط in vitro (در شیشه، در زیوه، در آزمایشگاه) بارور شده و فقط بلاستوسیت ها در روز 5 (7 روز بعد از القای تخمک گذاری) به رحم مادر منتقل شدند. استروژن و پروژسترون سرم توسط ELISA در روز القای تخمک گذاری بعد از تزریق hCG اندازه گیری شد. نسبت آنها در 3 گروه خانم ها مورد مقایسه شد، بدون حاملگی با βhCG mIU/ml 5-25 سقط پرکلینیک با mIU/ml 25< βhCG بدون فعالیت قلبی جنین توسط اسکن از طریق واژن (TVS) و حاملگی بالینی با mIU/ml 25< βhCG همراه با فعالیت قلبی از طریق TVS.

خانم هایی که نسبت استروژن به پروژسترون بالا داشتند قادر به رسیدن به حاملگی بالینی همراه با βhCG مثبت و فعالیت قلبی جنین بودند. این خانم ها همچنین تعداد بیشتری تخمک، ضخامت بالاتر اندومتر و میزان بالاتری لانه گزینی را نشان دادند.

نسبت بالای استروژن به پروژسترون در روز القای تخمک گذاری می تواند موفقیت ICSI را پیش بینی نماید.