مقایسه میزان گیر در درمان فیشورسیلنت با دو نوع باندینگ مینایی و عاجی

توانایی فیشورسیلنت برای پیشگیری از پوسیدگی به گیر آن بستگی دارد. برای افزایش گیر فیشورسیلنت روش های مختلفی پیشنهاد شده که یکی از آنها استفاده از باندینگ می باشد. با توجه به فراوانی باندینگ ها این مطالعه با هدف مقایسه تعیین میزان گیر در درمان فیشورسیلنت با دو نوع باندینگ مینایی و عاجی انجام گرفت.
در این کارآزمایی بالینی سی بیمار 6 - 12ساله که دارای دو دندان مولر اول دایمی فک پایین کاملا رویش یافته و بدون پوسیدگی در هر دو سمت فک بودند انتخاب شدند. نمونه ها به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. گروه 1: اسید اچ + باندینگ عاجی (Single bond(3M،ESPE + فیشورسیلنت (Eco-S (VERICOM Co. گروه 2: در این گروه به جای باندینگ عاجی از باندینگ مینایی (Margin bond(Colton/Whaledent AG استفاده گردید. شیارپوشها بعد از 12 ماه بررسی شدند. داده ها به نرم افزار SPSS ویرایش 18 وارد شده و توسط آزمون آماری Wilcoxon تجزیه و تحلیل گردید.
موفقیت گروه 1 (باندینگ عاجی) بعد از 12 ماه 60% و گروه 2 (باندینگ مینایی) 66/56% بود. بین دو گروه تفاوت آماری معنی داری وجود نداشت. (0/392=P) تفاوت معنی داری بین دو گروه باندینگ عاجی و مینایی از نظر گیر فیشورسیلانت وجود نداشت.