مطالعه وراثت صفات زراعی در آفتابگردان با استفاده از روش تلاقی لاین در تستر

بررسی ترکیب پذیری عمومی و خصوصی لاین ها به منظور استفاده از آن ها به منزله والدین در ایجاد واریته های هیبرید جدید ضروری است. افزون بر این، نوع وراثت صفات می تواند در تصمیم گیری برای تعیین روش های اصلاحی مناسب و پیش بینی میزان پیشبرد ژنتیکی ناشی از گزینش کمک کند. در این پژوهش، به منظور بررسی ترکیب پذیری عمومی و خصوصی در آفتابگردان، پنج لاین نر عقیم و چهار تستر بازگرداننده باروری به صورت لاین × تستر تلاقی داده شدند. هیبریدهای حاصل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار بررسی شدند. براساس نتایج حاصل، از نظر عملکرد دانه و روغن، لاین های نر عقیم 52، 330 و 344 و تسترهای R25و R50از ترکیب پذیری عمومی بهتری برخوردار بودند. ترکیبات R25× 222 و R23× 52 به ترتیب از نظر عملکرد دانه و روغن بالاترین ترکیب پذیری خصوصی را داشتند. در تبیین صفات وزن خشک طبق، وزن دانه های هر طبق، عملکرد دانه با پوسته، عملکرد دانه، درصد روغن و عملکرد روغن اثر غالبیت نقش بیشتری ایفا کرد. ارتفاع بوته و تعداد دانه های هر طبق توسط هر دو نوع اثر افزایشی و غالبیت کنترل شدند.