تخصیص انرژی سلولی (Glyphodes pyloalis (Lep.: Pyralidae: تغییرات مربوط به مواجهه با نانوذرات TiO2

به منظور مطالعه پتانسیل آلودگی نانوذرات TiO2 (TiO2-NPs) بر سلامتی اکولوژیکی، این تحقیق برای بررسی تخصیص انرژی سلولی (CEA) حشره Glyphodes pyloalis Walker در مواجهه با نانوذرات TiO2 انجام شد. لاروهای سن پنجم G. pyloalis که تازه پوست اندازی کرده بودند، با غلظت های LC10، LC20، LC30، LC40 و LC50 نانوذرات TiO2 تیمار شدند و میزان انرژی در دسترس (Ea)، انرژی مصرفی (Ec) و تخصیص انرژی سلولی آن ها مقایسه شد. نتایج محاسبه انرژی ذخیره ای (لیپید، کربوهیدرات، گلیکوژن و پروتئین) نشان داد زمانی که غلظت های LC30، LC40 و LC50 به کار رفتند، با افزایش زمان مواجهه، مقدار لیپید و کربوهیدرات کل به طور معنی دار کاهش یافت. میزان گلیکوژن در تیمارهای انجام شده با غلظت های LC10، LC20 و LC30 نانوذرات TiO2 افزایش یافت، درحالی که غلظت های LC40 و LC50 منجر به کاهش میزان گلیکوژن شدند. کاهش معنی دار میزان پروتئین کل تیمار با غلظت LC50 در مقایسه با شاهد و در طول هر سه روز مشاهده شد، درحالی که غلظت LC10 منجر به افزایش معنی دار میزان پروتئین کل بعد از سه روز می شود. Ea، به صورت وابسته به دز و در طول تمام نقاط زمانی تیمار کاهش یافت، ولی در تیمارهای انجام شده با غلظت های LC10 و LC20 بعد از دو روز به طور معنی داری افزایش نشان داد. Ec، با افزایش غلظت تا LC30 افزایش و سپس شروع به کاهش کرد. نتایج مطالعه نشان داد که CEA با غلظت LC10 تحت تاثیر قرار نمی گیرد اما با افزایش غلظت نانوذرات TiO2 و در تمام نقاط زمانی آزمایش، به طور معنی دار کاهش می یابد که احتمالا به دلیل هزینه سم زدایی نانوذرات TiO2 است. بنابراین، این امکان وجود دارد که CEA به عنوان نشانگر زیستی و پیش آگاهانه برای اثرات نانوذرات TiO2 به کار رود.