تاثیر تجویز داخل هسته آکومبانس ممانتین بر تغییرات وزن و حجم مغز و غده فوق کلیه در استرس مزمن در موش کوچک آزمایشگاهی ماده

در این تحقیق اثر تجویز ممانتین در هسته آکومبانس بر اثر استرس شوک الکتریکی کف پا بر تغییرات نسبت حجم و وزن مغز به حجم و وزن غدد فوق کلیه در موش های کوچک آزمایشگاهی ماده بررسی شد.

گروهی از حیوانات دوزهای مختلف ممانتین (1/0، 5/0 و 1 میلی گرم/ کیلوگرم) را قبل از استرس به مدت 7 روز دریافت کردند. در گروه دیگر پس از بیهوشی، کانول گذاری در هسته آکومبانس انجام شد. یک هفته پس از بهبودی، ممانتین (1/0، 5/0 و 1 میکروگرم/ موش) قبل از استرس به داخل هسته آکومبانس تزریق شد. سپس همگی حیوانات کشته شده و مغز و غده فوق کلیه آن ها در فرمالین 4 درصد تثبیت شد. حجم به روش غوطه وری در جیوه و وزن توسط ترازوی دقیق تعیین شد.

کاهش نسبت حجم و وزن مغز به حجم و وزن غده فوق کلیه در گروه استرس دیده شد. ممانتین توانست نسبت حجم و وزن مغز به حجم و وزن غده فوق کلیه را افزایش دهد. تجویز ممانتین به صورت داخل هسته آکومبانس نیز توانست این نسبت ها را تغییر دهد به صورتی که در هر سه دوز ممانتین، تجویز دارو به طرف راست هسته یا به صورت دو طرفه باعث مهار اثر استرس شد.

مهار گیرنده های NMDA (N- متیل D- آسپارتات) در هسته آکومبانس می تواند اثر تخریبی استرس مزمن بر کاهش حجم و وزن مغز و افزایش حجم و وزن غده فوق کلیه را مهار کند که وابسته به دوز و محل تزریق بود و طرف چپ هسته در این ارتباط کمترین عملکرد را داشت.