تحلیل عوامل جمعیت شناختی مرتبط با تصمیم گیری اخلاقی بازیکنان فوتبال

تصمیم گیری اخلاقی به عنوان شکل سازمان یافته تامل اخلاقی، به منظور حل تعارضات اخلاقی بوده و از عناصر ضروری در حوزه ورزش محسوب می شود. هدف از انجام پژوهش حاضر، بررسی وضعیت تصمیم گیری اخلاقی بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران و شناسایی عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن بود.
روش پژوهش حاضر، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، همگی بازیکنان شاغل در لیگ برتر فوتبال ایران در فصل 90-91 بودند (N=396) که تعداد 162 بازیکن از 11 تیم راه آهن، نفت تهران، مقاومت شهید سپاسی، فولاد خوزستان، شاهین بوشهر، سپاهان اصفهان، ملوان بندر انزلی، نفت آبادان، پیکان، پاس همدان و آلومینیوم هرمزگان به عنوان نمونه نهایی پژوهش انتخاب شدند. روش نمونه گیری؛ در مرحله انتخاب تیم ها، در دسترس و سپس در مرحله انتخاب بازیکنان به صورت تمام شمار تعیین گردید. ابزار مورد استفاده در پژوهش، پرسشنامه 28 گویه ای وضعیت های دشوار اخلاقی در فوتبال حرفه ای (DPSQ-Iran) بود که به منظور جمع آوری اطلاعات در اختیار آزمودنی ها قرار گرفت. در نهایت، جهت برازش الگو و مشاهدهء ارتباط بین عوامل جمعیت شناختی با تصمیم گیری اخلاقی از تحلیل مسیر و جهت مقایسه تصمیم گیری اخلاقی و خرده مقیاس های آن به تفکیک تیم ها از تحلیل واریانس یک طرفه در سطح معنی داری (p<0.05) استفاده شد.
یافته ها نشان داد که؛ تصمیم گیری اخلاقی بازیکنان لیگ برتر فوتبال ایران در وضعیت متوسط و نامطلوبی قرار داشته و بیشتر بازیکنان با وجود آگاهی های اخلاقی از قضاوت و مسئولیت پذیری اخلاقی کمی برخوردار هستند. ضمن اینکه یافته ها ارتباط برخی عوامل جمعیت شناختی مانند: تجربیات فردی، شغلی و حرفه ای را بر تصمیم گیری اخلاقی بازیکنان تایید کردند.
برپایه یافته های پژوهش؛ استعدادیابی و پرورش فنی، اجتماعی و رفتاری بازیکنان شایسته از سنین پایه و همچنین، مهندسی اخلاقی تجربه های فردی، شغلی و حرفه ای آنان، ممکن است منجر به بهبود وضعیت اخلاقی فوتبال ایران شود.