بررسی پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری آب شرب چاه ها و قنوات روستاهای مجاور گسل رفسنجان در آبان و آذر سال 1392

خورندگی آب منجر به افزایش غلظت فلزات سمی آب همچون آرسنیک، مس، سرب، کادمیوم، روی، نیکل، آهن و منگنز می شود. فلزات سمی در مصرف کنندگان آب ایجاد خطرات حاد بهداشتی می نمایند. از طرفی رسوب گذاری آب منجر به مشکلات اقتصادی و تکنیکی می شود. بنابراین هدف از این مطالعه تعیین پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری آب چاه ها و قنوات روستاهای مجاور گسل رفسنجان که مورد استفاده شرب قرار می گیرد، است.
این مطالعه مقطعی در فاصله زمانی آبان ماه تا آذر ماه سال 1392 انجام گرفت. در مجموع تعداد 120 نمونه آب از 22 چاه و 38 قنات روستاهای مجاور گسل رفسنجان در دو مرحله به صورت نمونه برداری لحظه ای تهیه گردید. درجه حرارت، سختی کلسیم، خصلت قلیایی، کل جامدات محلول وpH اندازه گیری شد. وضعیت پتانسیل خورندگی و رسوب گذاری آب ها با استفاده از شاخص خورندگی تعیین شد و داده ها به صورت آمار توصیفی گزارش گردید.
شاخص Langelier برای 90% چاه ها و 92% قنوات، مثبت بود و شاخص Rayznar برای 86% چاه ها و 84% قنوات کمتر از 7 بدست آمد. شاخص Aggressiveness، برای 86% چاه ها و 81% قنوات بالاتر از 12 بود و شاخص Pockurius، برای 64% چاه ها و قنوات کمتر از 6 بدست آمد.
بررسی شاخص های خورندگی نشان داد، آب شرب چاه ها و قنوات روستاهای مجاور گسل رفسنجان، تمایل به رسوب گذاری دارد، بنابراین، برنامه ریزی مناسب جهت جلوگیری از آسیب های اقتصادی و مضرات بهداشتی ضروری به نظر می رسد.