اتانازی در تاریخ پزشکی در غرب و جهان اسلام

«اتانازی Euthanasia» امروزه یک اصطلاح خاص دردانش پزشکی است و مفهوم کلی آن «اعطای مرگ خوب وراحت به بیمارلاعلاج و دردمند در شرایط خاص با انگیزه ترحم و خیرخواهی» است. بحث درمورد درستی یا نادرستی این مساله ازجهات گوناگون به ویژه از منظر دین و واخلاق از اواخر قرن نوزدهم درغرب اوج گرفت و با گذشت زمان به یکی از مباحث چالش برانگیز درحوزه اخلاق و حقوق پزشکی تبدیل شد. هدف این مقاله بررسی پیشینه اتانازی درتاریخ پزشکی غرب و جهان اسلام می باشد. در این پژوهش مروری برای جمع آوری اطلاعات به کتب و مقالات منتشرشده درخارج وداخل و هم چنین به پایگاه های مختلف اطلاع رسانی از قبیل:،Blackwell، Noormags، Oxford Euthanasia.com، Hawzeh.net، elm.ac.ir Iran Medex، ISI، Irandoc، مراجعه شده است. ابتدا با استفاده از کلید واژه های اتانازی، به مرگی و مرگ راحت داده های لازم جمع آوری و سپس مورد تجریه و تحلیل قرار گرفت. اگرچه سابقه علمی وعملی اتانازی درجهان غرب بسیار طولانی است اما ورود این واژه به حوزه دانش پزشکی به عنوان یک اصطلاح، به قرن شانزدهم میلادی بر می گردد و در قرن بیستم به یک مساله چالش برانگیز در اخلاق وحقوق پزشکی تبدیل شده و کتب و مقالات زیادی در این موضوع نوشته شده است. این مساله در جهان اسلام سابقه چندانی ندارد. پژوهش های انجام شده در غرب در ارتباط با مساله اتانازی و در جهان اسلام، پاسخ گوی نیازها و پرسش های روزافزون بیماران، پزشکان و عموم جامعه، در مورد تبیین مسایل شرعی، قانونی و اخلاقی مربوط به این مساله نیست. از این رو پیشنهاد می شود که مراکز علمی جهان به ویژه ایران، پژوهش درمورد آن را در اولویت تحقیقاتی خود قرار دهند.