زندگی روزمره و روایت ها

روایت های زندگی روزمره به همان نسبت که بدیهی وآشناست، غریب، پیچیده ومبهم نیز هست. زیرا کنشگران اجتماعی فقط بخشی از ابعاد مفهومی آن را در جهان ذهنی و محیط اجتماعی می توانند در زندگی روزمره مشاهده و ادراک نمایند و گستره زیادی از این دسته از رویدادهای روزمره در عمیق ترین لایه های روان، ذهن انسان پنهان باقی می مانند ویا درصدی از آن نیز در قالب داستان، حکایت، شعر، فولکلور و امثالهم در چارچوب ساختارهای اجتماعی به گونه ای باز تولید، بازنمایی و بیان می شوند که به عبارتی مبین «عادت واره ها» و ته نشست های اجتماعی در یک امر معنایی واحد محسوب می شوند که علاوه بر بعد شناختی ومنطقی، تکانش های احساسی وعاطفی بخش زیادی از مفاهیم مطروحه در این روایت ها را در بر می گیرند. از همین رو، در میان همه رخ داد های روزمره زندگی در تمام ادوار تاریخ روایاتی بیشتر بازگو میشوند که قهرمان شان فاقد زندگی روزمره اند که البته این روایت بیشتر اوقات فراغت زندگی روزمره ما را پر می کنند.شروع مطالعه زندگی روزمره با روش شناسی مردم نگار بوده است و از منظر دیدگاه های پدیدارشناختی، مکتب انتقادی و پست مدرنیست این گونه روایت ها موردبررسی قرار گرفته است همچنین نمودار ساختارهای روایتی که شامل تضاد اصلی و تضاد های فرعی می باشد،تعدادی از آن در این گفتار مورد بحث قرارمی گیرند.