اینترنت در خود مراقبتی کارکنان زن دانشگاه علوم پزشکی تهران چه نقشی دارد؟

خود مراقبتی مجموعه اقدامات آموخته شده، آگاهانه و هدفدار است که توسط فرد به منظور حفظ و ارتقای سلامت خود انجام می شود.این مقاله به بررسی نقش استفاده از اینترنت در ترغیب و عملکرد افراد به انجام خود مراقبتی می پردازد.
این پژوهش یک مطالعه مقطعی است که به منظور مقایسه روش های کسب اطلاعات بهداشتی و خود مراقبتی به طرق سنتی و اینترنتی در 60 نفر از کارمندان زن دانشگاه علوم پزشکی تهران بصورت نمونه گیری در دسترس صورت گرفته است. جهت گردآوری اطلاعات پرسشنامه دو بخشی دموگرافیک و خودمراقبتی تهیه شد. روایی و پایایی پرسشنامه با نظر کارشناسان متخصص و با ضریب آلفای کرونباخ 0/771 مورد تایید قرار گرفت. تجزیه و تحلیل اطلاعات با تست آنووا و آزمون همبستگی انجام گرفت.
85% افراد در ارتباط با بهداشت و خود مراقبتی مطالعه داشتند. 45% ازکمردرد، 23/3% از دیابت، 15% از اختلالات بینایی، 11/7% از مشکلات استخوانی، 6/7% از اختلالات روانی، 1/7 % از اختلالات شنوایی و تیروئید رنج می بردند. 20% افراد به هیچ وجه دسترسی به اینترنت نداشتند. امکان استفاده از اینترنت در رابطه معنی داری (p <0.05) با 6 جزء از بعد نگرش و 18 سوال از بعد رفتار خود مراقبتی قرار گرفت. افراد به صورت معنی داری (p <0.05) رفتارهای مرتبط با خود مراقبتی از خود نشان دادند و از طرفی این متغیر با یک جزء از بین دو جزء بعد دانش رابطه معنی داری داشت. (P <0.01) معرفی و راه اندازی سایتهای معتبر ارائه دهنده خدمات خود مراقبتی مطابق با فرهنگ و موقعیت دسترسی به اینترنت در کشور، باید در دستور کار مسوولین سلامت قرارگیرد. نقش حمایت از متخصصین، افراد دارای بیماری های مشابه، خانواده و دوستان را در امکان دسترسی به اینترنت و استفاده بهینه از آن نباید از نظر دور داشت.