تاثیر یک جلسه فعالیت درمانده ساز بی هوازی بر نیمرخ چربی های خون در افراد فعال و غیرفعال

افزایش سطح چربی های مضر خون مانند لیپوپروتئین کم چگال، تری گلیسرید، کلسترول تام و کاهش در میزان چربی های مفید آن مانند لیپوپروتئین پرچگال از مهم ترین عوامل خطرزای ابتلا به بیماری های قلبی- عروقی است. هدف از پژوهش حاضر مقایسه تاثیر یک جلسه فعالیت ورزشی شدید درمانده ساز بر نیمرخ چربی های خون در افراد فعال و غیرفعال بود.
پژوهش نیمه تجربی حاضر در میان پسران دانشجوی تربیت بدنی و غیرتربیت بدنی دانشگاه تربیت دبیر شهید رجایی تهران انجام شد و 20 نفر به صورت هدفمند و بر پایه اطلاعات پزشکی انتخاب و به دو گروه مردان فعال و غیرفعال تقسیم شدند. پرسش نامه فعالیت بدنی مشتمل بر 16 سئوال برای سنجش میزان فعالیت بدنی و از آزمون کانینگهام فالکنر به عنوان فعالیت ورزشی شدید و درمانده ساز استفاده شد. همه نمونه های خونی به صورت ناشتا، از مویرگ انگشتان در حالت نشسته جمع آوری شد. تجزیه و تحلیل آماری داده ها در نرم افزار SPSS 20 با استفاده از آزمون های T مستقل، T همبسته، تحلیل کواریانس و واریانس با اندازه های مکرر و ضریب همبستگی پیرسون انجام شد.
تفاوت معنی داری بین وزن (p=0.031) و شاخص های BMI (p=0.05)، BF (p=0.028) و(VF (p=0.01 بین افراد فعال و غیرفعال مشاهده شد. بین شاخص های آنتروپومتریک و تمام شاخص های چربی خون همبستگی معنی داری وجود داشت (p<0.05) که این همبستگی در مورد HDL-C معکوس بود.
فعالیت ورزشی شدید درمانده ساز تک جلسه ای باعث افزایش سطح LDL-C، TG، TC و نسبت LDL-C/HDL-C می شود ولی تاثیری بر سطح HDL-C ندارد.