بررسی عوامل موثر بر میزان تخصیص منابع مالی درون دانشگاه های دولتی ایران با استفاده از داده های تابلویی

سوال مهم برای برنامه ریزان مالی آموزش عالی در سطح کلان این است که الگوی حال حاضر تخصیص منابع به دانشکده ها چگونه است و چه عواملی بر این الگوی تخصیص منابع درون دانشگاهی تاثیر می گذارند. برای پاسخگویی به این سوال لازم است الگوی تخصیص منابع مالی داخل دانشگاه شناخته شود. هدف این پژوهش شناسایی عواملی بود که بیشترین سهم را در میزان تخصیص منابع مالی به دانشکده ها از سوی دانشگاه- تخصیص درون دانشگاهی- دارند؛ به عبارتی، هدف پاسخ به این سوال است که دانشگاه ها در سالهای کمبود منابع مالی چه عواملی را در تخصیص منابع مالی به دانشکده ها دخالت می دهند؟ در این پژوهش از روش تحقیق توصیفی از نوع همبستگی با استفاده از مدل رگرسیونی با داده های طولی- مقطعی استفاده شد. جامعه آماری شامل همه دانشگاه های وابسته به وزارت علوم، تحقیقات و فناوری و نمونه آماری شامل 15 دانشکده و 4 پژوهشکده برای دوره زمانی چهار ساله (76 نمونه) بود. ابزار پژوهش فرم جمع آوری اطلاعات مالی- آموزشی بود که اطلاعات آن از پایگاه اطلاعاتی دانشگاه نمونه جمع آوری شد. به دلیل کمبود مشاهدات مقطعی، در تحلیل داده ها از روش رگرسیونی داده های تابلویی (یا پانل) با اثرهای ثابت استفاده شد. در این روش ها داده های سری زمانی با داده های مقطعی تلفیق می شوند. یافته های تحقیق نشان داد که متغیر تعداد اعضای هیئت علمی بزرگ ترین ضریب مثبت را در تابع تخصیص منابع مالی به دانشکده ها دارد. متغیر تعداد دانشجویان معنادار نشد و نشان داد که درون دانشگاه تخصیص منابع مالی به صورت سرانه انجام نمی-گیرد.