خاستگاه «جنبش های نوپدید دینی» از نگاه جامعه شناختی

جنبش های نوپدید دینی (NRMs) عنوانی برای هر گروه و حرکت اجتماعی است که بعد از دهه ی 1800 میلادی مبتنی بر پاره ای تعالیم و آموزه های معنوی، داعیه دار ایده معنوی جدید و آسانی در به سعادت رساندن انسان معاصر است. نگارنده در این مقاله کوشیده تا نشان دهد که چگونه تاملات جامعه شناسانه در باب دین، منجر به پیدایش و گسترش جنبش های معنوی معاصر شده است. او برای اثبات این مدعا در دو باب سخن رانده است. یکی، خاستگاه جنبش های نوپدید معاصر که در دامن بزرگانی همچون آگوست کنت و امیل دورکیم رخ داده، چنانچه تقابل علاقه های جامعه شناختی و دغدغه های دینی در تفکرات پدر جامعه شناسی آگوست کنت موجب می شود تا او را در فضای این مقاله به واسطه تاسیس یک فرقه جدید، همچنین پدر جنبش های معنوی معاصر نیز بنامیم. از طرفی امیل دورکیم که بی رغبتی و زوال دین در جامعه را می دید و از سوی دیگر، دین را مهم ترین عامل ایجاد یکپارچگی و نظم اجتماعی می دانست. به ابراز نظریه های التقاطی درباره ی جامعه و دین پرداخت که اکنون همگی آنان از اصول اساسی معنویت های سکولار به حساب می آیند.
و دیگری، ماهیت جنبش های نوپدید دینی از نگاه جامعه شناختی است. در این بخش آمده که برخی جامعه شناسان، فرقه ها را از آن جهت پسندیده، لازم و برای حیات و نظم اجتماعی ضروری می پندارند که نمونه های مناسبی از قرائت دینی متاثر از اصول جامعه شناسی و مولفه های مدرنیته هستند.