بررسی میزان خودسازگاری، فشار اینبریدینگ و میوه شناسی چند رقم منتخب سیب و معرفی رقم امیدبخش خودسازگار IRI6

سطوح خودسازگاری از طریق تلاقی با گرده خودی و مقایسه کارایی ژنتیکی 48 رقم تجارتی و ژنوتیپ های سیب خودسازگار پیش گزینش شده در فرایند تبدیل گل به میوه، ریزش های چندگانه و حفظ میوه طی چهار مرحله بیولوژیک رشدی در دو وضعیت خودگشنی مصنوعی و گرده افشانی آزاد (شاهد) همراه با ویژگی های پومولوژیک و ناهنجاری های فیزیولوژیکدر کلکسیون ارقام واقع در ایستگاه تحقیقات باغبانی کمال شهر کرج بررسی شد. برای تعیین سطح خودسازگاری، 6 تا 10 شاخه بارور در 3 تا 6 درخت موجود از ارقام پیش گزینش شده انتخاب و اتیکت زنی شد. شاخه های انتخابی با استفاده از کیسه های بی بافت از محیط خارج جداسازی شدند. در تمامی شاخه های انتخابی طی چهار مرحله فنولوژیک شامل 1. مرحله تورم جوانه 2. دو هفته پس از پایان گلدهی 3. مرحله ریزش خرداد 4. دو هفته قبل از رسیدن کامل به ترتیب از تعداد جوانه بارور، تعداد گل، تعداد میوه و سطوح ریزش در شاخه رکوردگیری شد. نتایج نشان داد که بین ارقام از نظر درصد گلدهی، ظرفیت ژنتیکی قدرت تبدیل گل به میوه، دفعات و میزان ریزش، درصد میوه بندی در مراحل مختلف رشد و به ویژه از نظر سطوح خودسازگاری بین ارقام و نیز در هر رقم نسبت به گرده افشانی آزاد اختلاف معناداری وجود داشت. فشار اینبریدینگ موجب بروز اختلالات در سطوح متفاوت در صفات وزن میوه، اندازه میوه، تعداد بذر، چروکیدگی بذر و دیگر صفات بین ارقام شد. مقایسه میانگین نشان داد که ژنوتیپ IRI6 با 49/6 درصد قدرت نگهداری میوه تا چهارمین مرحله رشد در مقایسه با شاخه های گرده افشانی آزاد در درختان همین ژنوتیپ فقط با 4 درصد قدرت نگهداری میوه در مرحله مشابه رشد، به طور کامل خودسازگار است. به غیر از 12 رقم در سال نیاور، سایر ارقام درصد های مختلف و قابل توجهی از خود سازگاری را نشان دادند. آزمایش های میوه شناسی با مطالعه 43 صفت بر اساس دستورالعمل آزمون ملی UPOV، در 10 نمونه میوه سیب از هر تیمار انجام شد.