اثر نسبت های مختلف پتاسیم به منیزیم بر خشکیدگی خوشه و ویژگی های کیفی انگور کشمشی بی دانه

مدیریت باغ، تغذیه گیاه، آبیاری، ژنوتیپ، آفات و بیماری ها از عوامل تاثیر گذار بر کمیت و کیفیت محصول به شمار می روند. تغذیه گیاه بین عوامل ذکر شده اهمیت زیادی دارد و نبود تعادل عناصر غذایی در خاک می تواند کمیت و کیفیت انگور را تحت تاثیر قرار دهد. خشکیدگی خوشه های انگور در زمان تغییر رنگ میوه از ناهنجاری های مهم در تاکستان هاست که عامل آن نبود تعادل تغذیه ای بین پتاسیم و منیزیم و به هم خوردن نسبت این عناصر است. بنابراین، پژوهشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی شامل فاکتور پتاسیم در سه سطح (0، 300 و600 گرم در هر تاک از منبع سولفات پتاسیم) و فاکتور منیزیم در سه سطح (0، 100 و200 گرم در هر تاک از منبع سولفات منیزیم)، در سه تکرار که هر تکرار شامل3 درخت بود در دو باغ در شهرستان ارومیه انجام گرفت. نتایج تجزیه نمونه ها نشان داد که بیشترین میزان کلروفیل برگ از تیمار سوم (200 Mg0K) به دست آمد که در مقایسه با تیمار شاهد (0 Mg0K) 4/29 درصد افزایش داشت. اثر نسبت های مختلف پتاسیم به منیزیم بر میزان pH و قطر حبه ها معنا دار نبود. در طول حبه ها تیمار یکم (0 Mg0K)، وزن حبه ها تیمار چهارم (0 Mg300K)، وزن خوشه ها تیمار هشتم (100 Mg600 K)، مواد جامد محلول تیمار نهم (200 Mg600 K) بیشترین مقدار را داشتند. در خشکیدگی خوشه ها تیمارهای ششم (200 Mg300 K)، هفتم (0 Mg600 K) و هشتم بیشترین مقدار خشکیدگی را در مقایسه با سایر تیمارها داشتند. در نسبت های مختلف پتاسیم و منیزیم بیشترین مقدار پتاسیم مربوط به تیمار نهم (200 Mg600 K) بود که در مقایسه با شاهد 7 درصد افزایش نشان داد. بیشترین مقدار منیزیم از تیمار سوم (200 Mg0K) به دست آمد که در مقایسه با شاهد اختلاف معنا دار نبود، ولی در مقایسه با تیمارهای هشتم و هفتم اختلاف معنا دار بود، به طوری که در مقایسه با تیمار هشتم 21 درصد و در مقایسه با تیمار هفتم 16 درصد افزایش جذب منیزیم داشت. نتایج نشان داد که با کاربرد پتاسیم و استفاده نکردن از منیزیم در باغهای انگور، تعادل این دو عنصر به دلیل جذب زیاد پتاسیم و افزایش نسبت پتاسیم به منیزیم به هم می خورد و بیشتر صفات کیفی این محصول دچار تغییر میشود.