اثرات سوربیتول، گلیسرول و لاکتیک اسید بر روی خواص مختلف لایه های نازک تهیه شده از کازئین

اثرات افزودن هر یک از مواد نرم کننده (سوربیتول، گلیسرول یا لاکتیک اسید) در محدوده غلظت %40- 0 برروی خواص مکانیکی و نفوذپذیری به بخار آب واکسیژن لایه های نازک بر پایه کازئین مورد مطالعه قرار گرفت. مناسبترین فرمولاسیون که دارای نفوذ پذیری به بخارآب) (WVP ونفوذ پذیری به اکسیژن ((OP و انعطاف پذیری اپتیمم بودند انتخاب شدند. مقادیر WVP، OP و خواص مکانیکی برای بهترین فرمولاسیون لایه های نازک بر پایه کازئین در سه رطوبت نسبی (%75 و 52، 32 RH=)نیز مقایسه شدند. میزان WVP با استفاده از روش مهاجرت رطوبت از فنجانک ها ومیزان OP از طریق اندازه گیری عدد پراکسید روغن موجود در فنجانک ها اندازه گیری شدند. خواص مکانیکی لایه های نازک با استفاده از دستگاه کشش اندازه گیری شدند. نتایج نشان داد که افزودن %20 هر یک از نرم کننده ها به کازئین مناسب ترین نسبت برای رسیدن به خواص اپتیمم مکانیکی (انعطاف پذیری، استحکام کششی و مدول الاستیک) بود. افزایش بیشتر غلظت نرم کننده منجر به کاهش مقاومت به کشش و مدول الاستیک وافزایش ناچیزازدیاد طول و افزایش قابل ملاحظه WVP گردید. لایه های نازک حاوی سوربیتول در رطوبت نسبی %32 و لایه های نازک حاوی گلیسرول در رطوبت %75 دارای WVP بیشتری نسبت به دو رطوبت دیگر بودند.لایه های نازک حاوی سوربیتول OP کمتری درهر سه رطوبت نسبی نسبت به لایه های نازک حاوی گلیسرول و لاکتیک اسید دارا بودند.