مدل بندی سیاست جنائی به لیبرال، محافظه کار و رادیکال

بدون شک سیاست جنائی حامل ایدئولوژی حاکم بر قدرت سیاسی است. به گونه ای که می توان، به مثابه مدل های سیاسی، سیاست جنائی را به مدل های لیبرال، محافظه کار و رادیکال تقسیم نمود. سوالی که در این تحقیق به آن پاسخ داده می شود اینکه گرایشات فکری لیبرال، محافظه کار و رادیکال چه مدل هائی از سیاست جنائی را ایجاد می کنند؟ برای پاسخگوئی به سوال حاضر، این تحقیق تلاش می کند در سه بخش به تبیین ابعاد و ویژگی های سیاست جنائی لیبرال، محافظه کار و رادیکال بپردازد. سیاست جنائی لیبرال، جرم را به مثابه مسئله اجتماعی و فردی می پندارد و برای پیشگیری از آن، به راهبردهای مبتنی بر توسعه اجتماعی و حمایت از گروه های آسیب پذیر اتکا می کند. این مدل با مداخله حداقل و محدود تلاش می کند ضمن تامین امنیت عمومی، بیشترین حد آزادی را برای شهروندان تضمین نماید. چراکه به هر میزان حیطه مداخله سیاست جنائی بیشتر باشد، به همان میزان حیطه آزادی های خصوصی محدودتر است. سیاست جنائی محافظه کار، جرم را به عنوان یک پدیده فردی تقلیل می دهد و برای پیشگیری از آن به راهبردهای مبتنی بر سیاست قانون و نظم، که عموما نظارتی-کنترلی اند، متوسل می شود. این مدل با مداخله وسیع در موضوعات اجتماعی برآن است با تهدید به کیفر و مجازات، شهروندان را به مسیرهای موردنظرش، رهنمون نماید. چراکه در این مدل، سیاست جنائی معتقد است شهروندان توان تشخیص مطلوب ندارند. از همین رو سیاست جنائی محافظه کار با یک رویکرد پترنالیستی، مطلوبیت های شهروندان را با توسل به حقوق کیفری تضمین می نماید. سیاست جنایی محافظه کار تمایل کمتری به بهره گیری از یافته های جرم شناسی دارد. بالاخره اینکه، سیاست جنائی رادیکال، جرم را به مثابه یک منازعه سیاسی می پندارد که در آن، افراد و گروه های صاحب قدرت برای کنترل گروه های بی قدرت قانون کیفری وضع می نمایند. در این رویکرد جرم فاقد هرگونه مفهوم محتوائی است و فقط برچسبی را حمل می کند که قدرتمندان خلق کرده اند. از همین رو برای پیشگیری از جرم باید از راهبردهای جرم زدائی، کیفر زدائی، اصلاح وضعیت زندان ها و کاهش نابرابری های اقتصادی بین شهروندان بهره گیری شود. سیاست جنائی رادیکال، با مداخله حداکثری جامعه مدنی در سیاستگذاری و اجرای سیاست جنائی موافق است.